Η επανάσταση του 1843 κατάργησε την «ελέω θεού βασιλεία» του Όθωνα, μόνο στα χαρτιά. Το σύνταγμα που ψηφίστηκε στα 1844, καθιέρωνε τρεις πηγές εξουσίας: Τον βασιλιά, τη βουλή και τη γερουσία. Οι υπουργοί διορίζονταν από τον βασιλιά και μόνο απέναντι στον βασιλιά ήταν υπεύθυνοι. Ουσιαστικά, ο Όθων κυβερνούσε. Με την επανάσταση του 1862 και την έξωσή του, συγκροτήθηκε η 2η εθνοσυνέλευση, που εξέλεξε νέο βασιλιά τον Γεώργιο Α’ και συνέχισε τις εργασίες της, ως την ψήφιση του νέου καταστατικού χάρτη. Το νέο σύνταγμα ψηφίστηκε και δημοσιεύτηκε στις 13 Νοεμβρίου 1864. Με αυτό, έπαυε να υπάρχει η συνταγματική μοναρχία και καθιερωνόταν η βασιλευόμενη δημοκρατία. Βασικό του στοιχείο ήταν η λαϊκή κυριαρχία. Ο βασιλιάς δεν είχε, πια, το δικαίωμα να νομοθετεί. Γινόταν ανώτατος άρχοντας, με αρμοδιότητες που του τις καθόριζε ο λαός μέσα από το σύνταγμα. Η γερουσία καταργήθηκε, ώστε μοναδικό νομοθετικό σώμα να μείνει η βουλή. Ο βασιλιάς διατήρησε το δικαίωμα να κυρώνει τους νόμους, να διαλύει τη βουλή κ.λπ. πάντα μέσα από την κυβέρνηση και με τη δική της ευθύνη. Καθιερώθηκε, επίσης, η άμεση και καθολική ψηφοφορία, με την οποία εκλέγονταν στο εξής οι βουλευτές. Παρ’ όλ’ αυτά, ο βασιλιάς είχε το δικαίωμα να κυβερνά, αφού μπορούσε να διορίζει ή να παύει τους υπουργούς, διαλέγοντάς τους από όποια παράταξη ήθελε. Θα χρειαζόταν να περάσουν έντεκα χρόνια, ώσπου, χάρη στον Χαρίλαο Τρικούπη, να εφαρμοστεί η «αρχή της δεδηλωμένης» . Αναθεώρηση του συντάγματος έγινε το 1911, όταν πρωτοκαθορίστηκε ο σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου