Πέμπτη 2 Ιουνίου 2016

Ποιος είναι τελικώς ο Φιλίπ ΜΟΝΤΑΝΙΕ ;

sdna.gr


Τι χαρακτήρας είναι; 


Είναι περίπου αυτό που δείχνει το παρουσιαστικό του. Ήρεμος, σεβάσμιος, καταρτισμένος. Οι στενοί του φίλοι μαρτυρούν ότι από την παιδική ηλικία είχε ένα περίεργο χάρισμα. Ήξερε να ηγείται, να μπαίνει μπροστά,

να εμπνέει τους συμπαίκτες και τους φίλους του με μακρόσυρτες ομιλίες. Αυτό το τελευταίο είναι ένα από τα βασικά φυσικά του χαρίσματα. Ξέρει να μιλάει και να κάνει τους ακροατές του να κρέμονται από τα χείλη του. 

Αν τον χαρακτηρίζει μία λέξη, αυτή είναι η ποιότητα. Είναι ένας σκληρός δουλευταράς, που οι λέξεις «πρότζεκτ», «καθήκον», «όραμα», «δουλειά», «πρόοδος» είναι το πεντάπτυχο όλης της σταδιοδρομίας του. 

«Είναι ένας σκληρός δουλευταράς, ο οποίος δεν ξεχνά ποτέ από που ξεκίνησε. Ένας άνθρωπος έξυπνος, ένας μοντέρνος προπονητής», λέει ο ρεπόρτερ Βαλανσιέν, Ρισάρ Γκοτ. Ένας προπονητής που πέρασε από όλα τα στάδια της δουλειάς, από την 4η κατηγορία της Γαλλίας μέχρι το τοπ επίπεδο και το βραβείο του καλύτερου προπονητή της σεζόν στην Primera Division! 


Όσο επικοινωνιακός είναι με τους παίκτες του (μιλάει γαλλικά και ισπανικά), τόσο αυστηρός είναι με τους δημοσιογράφους, στους οποίους λέει μόνο όσα πρέπει, μολονότι είναι πάντα ευχάριστο να μιλάς μαζί του. Ένας κύριος, με την παλιά έννοια της λέξης, που αφιερώνεται αποκλειστικά στους δικούς του ανθρώπους και χτίζει τοίχους προστασίας με τους απέναντι. Το μόνο που δεν ανέχεται είναι η τεμπελιά. Αν μυριστεί λουφαδόρους στις προπονήσεις, τότε… ο Μοντανιέ γίνεται άλλος άνθρωπος. 




Τι προπονήσεις κάνει; 






Πίσω από κάθε ικανό προπονητή, κρύβεται ένα έμπιστο και σταθερό προπονητικό τιμ. Στην περίπτωση του Μισέλ Τρουέν μιλάμε για το alter ego του Φιλίπ Μοντανιέ. Την σκιά του, εδώ και κοντά 15 χρόνια. «Στην πραγματικότητα, ο Φιλίπ προπονεί την ομάδα κι εγώ προπονώ τους παίκτες», λέει με την βαριά προφορά του γαλλικού νότου, το δεξί χέρι του Γάλλου τεχνικού. 






Τί το ιδιαίτερο έχει αυτός ο τύπος; Καταρχάς, δεν είχε ποτέ του φιλοδοξίες να γίνει το νούμερο 1 στον πάγκο, αλλά από μικρή ηλικία μπλέχτηκε με την παραγωγική διαδικασία παικτών. Στις Κάννες πέρασαν από τα χέρια του οι Ζοάν Μικού, Πίτερ Λουσέν, Πατρίκ Βιεϊρά, Ζουλιέν Εσκυντέ και Σεμπάστιαν Φρέι, όλοι τους μετέπειτα διεθνείς στην Εθνική Γαλλίας! 






Αυτό όμως που τον καθιστά διαφορετικό είναι οι προπονήσεις του: «Δεν υπάρχει ρουτίνα. Έχει 200 διαφορετικές ασκήσεις μόνο για τα χτυπήματα στην μπάλα! Με αυτόν η προπόνηση δεν μοιάζει ποτέ με αυτήν της προηγούμενης ημέρας, ούτε με αυτήν της επόμενης», ομολογεί ο Νικολά Ραμπιέλ, ο οποίος έζησε από κοντά το θαύμα της Μπουλόν. 






Ο ίδιος ο Τρουέν το πάει ακόμα παρακάτω κι εξηγεί την φιλοσοφία της δουλειάς του, που πάντα μες το πρόγραμμα έχει ατελείωτες ασκήσεις με μπάλα, ακόμα και στην βασική προετοιμασία: «Το νόημα είναι στο τέλος κάθε προπόνησης, ο κάθε παίκτης να έχει γίνει σε κάτι καλύτερος. Είναι σημαντικό να υπάρχει ποικιλία, γιατί στο ποδόσφαιρο πρέπει να είσαι έτοιμος για όλα τα ενδεχόμενα. 






Ένας παίκτης πρέπει να είναι έτοιμος να προετοιμαστεί ψυχολογικά, τακτικά, τεχνικά. Η πρόοδος δεν κοιτά ηλικία. Πάντα υπάρχει περιθώριο βελτίωσης. Ακόμα και ο 36χρονος Μπόμπο Μπαλντέ με εμάς έμαθε κάτι καινούργιο τόσο τεχνικά, όσο και τακτικά.», υποστηρίζει. 






Μόνο που σε αυτή την διαδικασία, το μόνο που δεν χρειάζεται είναι βιασύνες: «Μπορεί να βάλουμε τις βάσεις στην μία σεζόν και να δρέψουμε τους καρπούς την επόμενη χρονιά. Αν όμως χρειάζεται ένα εξάμηνο για τους παίκτες της πρώτης ομάδας, τότε απαιτείται μία διετία για αυτούς των ακαδημιών», λέει ξεκάθαρα. Διότι η δουλειά του Γαλλου τεχνικού και του επιτελείου δεν περιορίζεται μόνο στην πρώτη ομάδα. 






Μόνο που ο Μοντανιέ δεν παράγει μόνο ποδοσφαιριστές, αλλά και προπονητές! Ο επί τετραετίας βοηθός του στην Μπουλόν (Ιμπέρ Φουρνιέ) μετά από τέσσερα χρόνια στην Ρεμς, έφτασε πέρυσι να βρίσκεται στον πάγκο της Λιόν! Το μότο του λοιπόν αφορά κάθε στέλεχος του ποδοσφαιρικού οργανισμού, όχι μόνο τους ποδοσφαιριστές. Μόνο όταν ο καθένας προοδεύει ατομικά, μπορεί να εξελιχθεί και η ομάδα. 





Τι σύστημα παίζει; 






Για τον Γάλλο τεχνικό σημασία δεν έχει το «τι», αλλά το «πως». Θεωρητικά, είναι απόφοιτος της σχολής του 4-3-3 (με μία μικρή τακτική απόκλιση στο 4-2-3-1) , όμως αυτά που τον ενδιαφέρουν στο γήπεδο είναι άλλα πράγματα κι όχι ένας απλός τακτικός σχηματισμός: «Ο πρώτος παλμός μιας ομάδας είναι η πρώτη της πάσα! Ο πρώτος είναι ο τερματοφύλακας. Όταν έχεις την μπάλα είναι ένας επιπλέον παίκτης. Ναι, η κόλλα ανάμεσα στις γραμμές είναι ο αμυντικός μέσος, αλλά ποιος δίνει την μπάλα σε αυτόν; Προφανώς ένας αμυντικός! Επομένως, αυτό που θέλω είναι κάθε παίκτης να ξέρει τι πρέπει να κάνει με την μπάλα στα πόδια». 






Είναι πραγματιστής. Ρεαλιστής. Τον ενδιαφέρει να παίρνει από τους παίκτες του, το καλύτερο που μπορεί: «Διάβασα σε μία ανάλυση του Guardian ότι η δική μου Ρεάλ Σοσιεδάδ, άλλοτε έπαιζε σαν Μπαρτσελόνα και άλλοτε σαν την Ρεάλ Μαδρίτης. Τηρουμένων των αναλογιών, το βρήκα εκπληκτικό κομπλιμέντο! Θέλω να διατηρούμε και να κυκλοφορούμε την μπάλα όπως η Μπάρσα, αλλά και να χτυπάμε στην κόντρα όπως η Ρεάλ. Αυτό που μετράει είναι όλα να γίνονται γρήγορα. Αστραπιαία. 






Δεν είμαι ούτε αμυντικός ούτε επιθετικός κόουτς. Θέλω οι ομάδες μου να ξέρουν να τα παίζουν όλα. Αν παίζω με την Μπαρτσελόνα είναι αυτοκτονικό να θέλω να έχω εγώ την μπάλα. Επομένως, πρέπει να μάθω να παίζω πίσω της. Θέλω ομάδες έξυπνες, που να ξέρουν τι να κάνουν ανάλογα με τις συνθήκες του παιχνιδιού». 






Τα λόγια του έχουν και πρακτική βάση. Η Ρεάλ Σοσιεδάδ του ήταν μία ομάδα που χαιρόσουν να βλέπεις. Ένα γοητευτικό σύνολο. Με φαντασία, ποικιλία στην ανάπτυξη, άπλωμα στο γήπεδο. Η επόμενη του ομάδα, η Ρεν ήταν σφιχτή. Συμπαγής. Σκληρή. Ήταν από τις τελευταίες στην Ligue 1, τόσο σε τελικές, όσο και επιτυχημένες επιθετικές ενέργειες, ωστόσο πίσω ήταν πέτρα. «Η φιλοσοφία μου είναι να μεγιστοποιώ το potential που έχει το υλικό κάθε ομάδας», έχει πει πολλές φορές. 






Ωστόσο, το ιδανικό για αυτόν είναι η μπάλα να μη σηκώνεται από το έδαφος ποτέ: «Το έχω πει πολλές φορές ότι το ισπανικό ποδόσφαιρο είναι το μέλλον! Τα σαρώνουν όλα. Γιατί παίζουν όπως πρέπει. Δεν θέλω οι ομάδες μου να γίνουν Μπαρτσελόνα, αλλά να πάρουν έμπνευση από αυτή. Θέλω ποδόσφαιρο που να παίζεται στο έδαφος, θέλω ομάδες με ταυτότητα.». 




Τι παίκτες θέλει; 






Η φιλοσοφία του ξεκινά από ένα απαράβατο όρο. Το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι κι έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται: «Έχω την εντύπωση ότι δεν έχω δουλέψει ποτέ στην ζωή μου κι αυτό γιατί στο ποδόσφαιρο δεν δουλεύω! Το διασκεδάζω. Αυτό θέλω να βάλουν οι παίκτες μου μέσα στο κεφάλι τους. Πρέπει να είναι χαρούμενοι μες τα αποδυτήρια. Σε αυτό όμως θέλω να προσθέσω πως όταν έχουμε δουλειά, πρέπει να είναι ψυχροί επαγγελματίες». 






Σε όλες του τις συνεντεύξεις έφερνε πάντα ως ονομαστικό παράδειγμα δύο διαφορετικές περιπτώσεις παικτών της Ρεάλ Σοσιεδάδ. Η πρώτη, ένας πιτσιρικάς, ο Ρουμπέν Πάρδο: «Κοιτάξτε, αυτόν τον νεαρό, τον Πάρδο. Πριν κάνει το ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα, είχε πρόταση από την Ρεάλ Μαδρίτης! Κι εκείνος ξέρετε τι είπε; Αρνήθηκε, διότι είπε ότι πρώτα θέλει να καθιερωθεί στην ομάδα της καταγωγής του! Έτσι είναι το σωστό μοντέλο. Στην Γαλλία με δύο παιχνίδια στην πρώτη ομάδα, όλοι θέλουν να πάνε στην Μπαρτσελόνα και σηκώνουν την μύτη ψηλά». 






Το δεύτερο παράδειγμα μία παλιά καραβάνα, ο Κάρλος Μαρτίνεθ: «Για ένα διάστημα δύο μηνών δεν έπαιζε, αλλά στις προπονήσεις ήταν ικανός να μαρκάρει μέχρι και τον Θεό! Τα έδινε όλα! Σε σημείο που ντρεπόμουν που δεν τον έβαζα! Κι αυτός να μου λέει συνέχεια: Κανένα πρόβλημα μίστερ! Δώσε μου άλλους 20 τέτοιους και εγώ μπορώ να σκαρφαλώσω μαζί τους σε όποια κορυφή θέλεις!». 






Για τον Μοντανιέ το έξυπνο ένα επιπλέον μέτρο τρέξιμο στο γήπεδο είναι… έργο τέχνης. Η πάσα με την μία είναι ευλογία. Δύο πράγματα σιχαίνεται. Τους παίκτες που κρύβονται πίσω από την μπάλα κι αυτούς που βαριούνται να τρέξουν. Κι αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο… 





Πώς έφυγε από κάθε του ομάδα; 






Τελευταία αγωνιστική της σεζόν 2008-09 για την γαλλική Ligue 2. Η Μπουλόν, που εδρεύει σε μία μικρή (40.000 ψυχές) γαλλική κωμόπολη του γαλλικού Βορρά ολοκληρώνει το μεγαλύτερο θαύμα στην σύγχρονη ιστορία του γαλλικού ποδοσφαίρου. Μία ομάδα που το 2004 έπαιζε στην τέταρτη κατηγορία, καταφέρνει μετά από μία τετραετία με τον Φιλίπ Μοντανιέ στο τιμόνι να προβιβαστεί για πρώτη φορά στην Ligue 1, όμως η γεύση από την σαμπάνια που ρέει άφθονη στα αποδυτήρια ξαφνικά γίνεται ξινή: «Καταλάβαινα, αλλά δεν μπορούσα να χωνέψω την απόφαση του να φύγει εκείνο το βράδυ και να αποδεχθεί την πρόταση της Βαλανσιέν. Είχε, όμως την κλάση ως άνθρωπος να χαρίσει στον σύλλογο το πριμ ανόδου! Πώς να κρατήσεις κακία σε αυτό τον άνθρωπο;», λέει ο πρόεδρος της Μπουλόν, Ζακ Βατέζ. 






Δύο χρόνια μετά, έχοντας τερματίσει με την ταπεινή Βαλανσιέν στην κορυφαία θέση της ιστορίας της (10η) αποδέχεται την πρόκληση της Ρεάλ Σοσιεδάδ: «Η απόφαση του να φύγει για την Ισπανία, μας εξέπληξε. Ωστόσο, η εξήγηση του ήταν ξεκάθαρη, ειλικρινής, όπως κάθε τι που έχει να κάνει με τον Φιλίπ», λέει ο πρόεδρος της Βαλανσιέν, Φρανσίς Ντεκουριέρ. 






Δύο χρόνια αργότερα, ακόμα μία επιλογή έκπληξη. Ενώ έχει βγάλει την Ρεάλ Σοσιεδάδ στα προκριματικά του Champions League (4η), ο Γάλλος τεχνικός λέει ξανά αντίο για να αποδεχθεί την πρόταση της Ρεν, δίνοντας ο ίδιος την εξήγηση: «Κάθε πρότζεκτ στα δικά μου μάτια διαρκεί τρία χρόνια. Μολονότι είχα πρόταση να μείνω για ένα ακόμα χρόνο στην Ρεάλ Σοσιεδάδ, προτίμησα το τριετές συμβόλαιο της Ρεν και μία νέα σταθερή, μακρόχρονη πρόκληση». 






Η μία και μοναδική φορά στην ζωή του που απολύθηκε, ήταν στις 20 Ιανουαρίου, όταν η Ρεν έκρινε ότι χρειαζόταν ένα ηλεκτροσόκ μετά τον αποκλεισμό στο Κύπελλο από την Μπουρζ, μολονότι ο Μοντανιέ είχε ανανεώσει ως το 2019. Ακόμα κι από εκεί όμως έφυγε σαν φίλος. 






Ο Γάλλος είναι περίεργη… περίπτωση. Φεύγει μόλις μυριστεί ότι οι ομάδες του έπιασαν ταβάνι και δεν μπορεί να τις εξελίξει άλλο. Δεν περιμένει να τον… φύγουν. 




Ποιους παικταράδες έβγαλε; 






Τρελαίνεται να βγάζει παίκτες. Να βελτιώνει και να εξελίσσει παίκτες ακόμα κι αν αυτοί έχουν τριανταρίσει. Πιο πολύ καυχιέται για την εξέλιξη του Άσιερ Ιγιαραμέντι: «Πριν πάω στην Ρεάλ Σοσιεδάδ, δεν έπαιζα καν βασικός και μαζί μου πωλήθηκε στην Ρεάλ Μαδρίτης για 39 εκατομμύρια ευρώ!». 






Ήταν αυτός που χρησιμοποίησε μαστίγιο και καρότο για να βγάλει τον Αντουάν Γκριεζμάν: «Μία μέρα πήγα στον πρόεδρο και του είπα: Αυτός ο Αντουάν δεν είναι το αστέρι που μου είπες. Οι φήμες για μεταγραφή σε μεγάλη ομάδα του είχαν πάρει το μυαλό. Έπρεπε να τον ξεμπλοκάρω και αυτό έγινε στην πορεία». Η συνέχεια είναι γνωστή. 






Επί των ημερών του βγήκαν από την ακαδημία της Ρεάλ Σοσιεδάδ ο Ινιγο Μαρτίνεθ και ο Ρούμπεν Πάρδο, παίκτες που τράβηξαν στην πορεία το ενδιαφέρον της Ρεάλ και της Μπαρτσελόνα, ενώ στην Ρεν «έβγαλε» τον Πολ-Ζορζ Ντεπ και το παιδί-θαύμα Ουσμάν Ντεμπελέ, παίκτες που νομοτελειακά θα είναι για χρόνια στις επιλογές των «τρικολόρ». 






Ένα είναι σίγουρο. Μαζί του οι παίκτες της ΑΕΚ (ειδικά οι πιο νεαροί) θα γίνουν καλύτεροι και αυτοί που έχουν ήδη αξία, θα αποκτήσουν υπεραξία. Ότι καλύτερο για έναν… πρόεδρο. 




Τι μεταγραφές κάνει; 



Την ημέρα που υπέγραψε στην Ρεν έδειξε ότι διαθέτει και… χιούμορ: «Ζήτησα από τον πρόεδρο τον Λιονέλ Μέσι και τον Κριστιάνο Ρονάλντο, όμως μου είπε ότι μπορούμε να τους ικανοποιήσουμε οικονομικά μόνο για… δύο μέρες!». Ο Γάλλος είναι ένας προπονητής που δεν θέλει μεταγραφές. Είναι από αυτούς που δημιουργούν μεταγραφές εκ των έσω. Με εξαίρεση την τελευταία του θητεία στην Ρεν. 






Στην Μπουλόν και την Βαλανσιέν (όπου είχε τεχνικό διευθυντή τον νυν ατζέντη του, Ανρί Ζαμπελί!) το πορτοφόλι δεν άντεχε μεταγραφές. Στην Ρεάλ Σοσιεδάδ τα πράγματα ήταν ακόμα πιο σφιχτά: «Αποδέχθηκα την πρόταση των Βάσκων, παρότι μου εξήγησαν από την πρώτη στιγμή ότι στόχος της ομάδας ήταν να προωθήσει παιδιά από την ακαδημία και από την γύρω γεωγραφική περιοχή, που είχε Βάσκους. 


Ήξερα ότι δεν είχαμε το μπάτζετ της Ρεάλ Μαδρίτης, αλλά αυτό έκανε την δουλειά μου πολύ πιο ενδιαφέρουσα, διότι έπρεπε να ψάξω βαθιά στο εσωτερικό του συλλόγου για να δημιουργήσω τους παίκτες που ήθελα». 


Εκεί, που το θέμα στράβωσε ήταν στην Ρεν. Στην διετία 2013-2015 έκανε σχεδόν 20 μεταγραφές κι άλλαξε ολοκληρωτικά το ρόστερ του συλλόγου, κάνοντας κάτι παράδοξο για γαλλικό σύλλογο. Πολλές κινήσεις σε αχαρτογράφητες χώρες του εξωτερικού. Μερικοί εξ’ αυτών (ο Πορτογάλος Μέσερ, ο Πολωνός Γκροζίτσκι, ο Ελβετός Φερνάντες, ο Βραζιλιάνος Πάουλο Ενρίκε) αποδείχθηκαν λαβράκια. Αρκετές όμως από τις ρισκαδόρικες επιλογές του (ο Αυστριακός Χόζινερ, ο Αφρικανός Χαμπιμπού, ο Βόσνιος Πρτσιτς, ο Βέλγος Μπριλς, ο Αλβανός Λενγιάνι) ήταν άσ’ τα να πάνε! 


Ο Μοντανιέ επιστρέφοντας στην Γαλλία απογοητεύτηκε πολύ από το επίπεδο τεχνικής των παικτών της Ρεν, που ήταν πολύ κατώτερο από αυτό που είχε συναντήσει στην Ισπανία και σε στενούς φίλους του εξομολογήθηκε ότι στην επόμενη ομάδα του θα έχουν προτεραιότητα όσοι… ξέρουν μπάλα! 





Ποια είναι τα μεγαλύτερα αποτελέσματα του; 


Μοιάζει απίστευτο, αλλά δεν έχει παίξει ούτε μισό ευρωπαϊκό ματς ευρωπαϊκής διοργάνωσης στην καριέρα του! Ωστόσο, αυτό δεν τον εμπόδισε να αναδειχθεί «προπονητής της χρονιάς στην Primera Division για την σεζόν 2012-13, που έμεινε στην ιστορία για την εκπληκτική Ρεάλ Σοσιεδάδ που τερμάτισε στην 4η θέση, έχοντας την καλύτερη επίθεση (70 γκολ) μετά από Μπαρτσελόνα και Ρεάλ Μαδρίτης! 






Ο Μοντανιέ μπορεί να καμαρώνει ότι στα δύο χρόνια παρουσίας του στο Σαν Σεμπαστιάν έμεινε αήττητος στο «Ανοέτα» από την Μπαρτσελόνα (2-2 και 3-2) σε δύο αξέχαστα ματς, έριξε τρίμπαλο και στην Ρεάλ Μαδρίτης στο εντός έδρας 3-3, κέρδισε δις την Μάλαγα που έφτασε μία ανάσα από τα προημιτελικά του Champions League, θριάμβευσε μέσα στο «Βιθέντε Καλντερόν» (0-1) επί της Ατλέτικο του Τσόλο, όμως η πιο όμορφη ποδοσφαιρική παράσταση ήταν το εκπληκτικό 2-5 μέσα στο «Μεστάγια», που ανάγκασε το κοινό της Βαλένθια να χειροκροτήσει την ομάδα του Μοντανιέ! 




​Ποια η αχίλλειος πτέρνα του; 


Όπου πηγαίνει, θέλει να βάζει την σφραγίδα του. Αυτό δεν γίνεται από την μία μέρα στην άλλη. Δεν έχει να κάνει τόσο με την εφαρμογή του 4-3-3 ή του 4-2-3-1, αλλά με τα «θέλω» του Γάλλου στο γήπεδο και τις προσαρμογές που πρέπει να κάνουν οι παίκτες στο παιχνίδι τους. Πάντα τα ξεκινήματα του είναι αργά. 

Η πρώτη του σεζόν στην Βαλανσιέν ξεκίνησε με τρεις σερί ήττες! Το πρώτο του ματς στην Ισπανία ήταν ένα ταπεινωτικό 0-4 από την Ατλέτικο Μαδρίτης. Την επόμενη χρονιά που έβγαλε 4η την ομάδα του Σαν Σεμπαστιάν την πρώτη αγωνιστική διαλύθηκε με 5-1 από την Μπαρτσελόνα. Οι ομάδες του αργούν να πάρουν μπρος, είναι slow starters. Ειδικά όταν ξεκινάει τον κύκλο τους σε αυτές. 




Γιατί έρχεται στην ΑΕΚ; 




Ακούγεται παράταιρο στην σημερινή εποχή, μα ο Φιλίπ Μοντανιέ είναι ένας άνθρωπος που πιο πάνω από τα λεφτά, βάζει τις υγιείς συνθήκες. Το μακρόπνοο πλάνο. Την εξέλιξη ενός γκρουπ. Είναι αυτός που έχει δηλώσει πως: «δεν με ενδιαφέρει αν η επόμενη μου δουλειά θα είναι σε ομάδα 4ης εθνικής ή σε ομάδα ξένου πρωταθλήματος. Η προπονητική στις βάσεις της είναι ίδια». Από αυτό καταλαβαίνει κανείς πως ο Γάλλος είναι ένας αγνός εραστής της προπονητικής, που λατρεύει τις προκλήσεις, την δημιουργία, την εξέλιξη. 



Αν η ΑΕΚ ψάχνει έναν προπονητή αυστηρού πρωταθλητισμού, πήρε τον λάθος άνθρωπο. Ο Μοντανιέ δεν έχει κατακτήσει τίποτα στην καριέρα του. Έναν τελικό κυπέλλου πήγε μόνο (το 2013 με την Γκινγκάμπ) κι αυτόν τον έχασε. 
Αν όμως η Ένωση έψαχνε έναν δουλευταρά κόουτς που θα βελτιώσει ατομικά κάθε παίκτη του, θα αλλάξει το ύφος της ΑΕΚ, δίνοντας της πιο φρέσκο και επιθετικό προσανατολισμό και θα προσδώσει υπεραξία στα περιουσιακά της στοιχεία, τότε ναι, πέτυχε διάνα.

5 σχόλια:

  1. Τραγική επιλογή και λύση καθαρά ανάγκης με λιγα χρήματα. Πολύ χαμηλά τον πήχη βάζει η ομάδα. Φυσικά θα θέλει δικούς του παίχτες οπότε απορώ γιατί ο Μιλοβάνοβιτς και με ποια εισηγηση βλέπει παίχτες.
    Επίσης να σημειώσω οτι γελά με οπαδικό site που υποστηρίζει την ΑΕΚ που γράφει οτι ο Μοντανιε απέρριψε άλλες προτάσεις ευρωπαικώ ομάδων γιατί γουσταρε το πλάνο που του παρουσίασε ο βάτραχος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ωχ, αρχίσαμε με μίρλα. Πώς θα βγει η χρονιά γιατρούλη;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλά. Συ εκδηλώθηκες. Οι άλλοι τι λένε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Οι άλλοι θα πουν οτι λεγαν για τον Τεννε τον Πογιέτ. Τωρα θα έχουμε τον Κατσαβάκη της Γαλλίας

    ΑπάντησηΔιαγραφή