Η ημιμάθεια

Γράφει ο Νίκος Αρμένης.

Κάθε φορά που ανοίγει οπουδήποτε συζήτηση για τα αίτια που περνάμε αυτή την περιπέτεια με την
οικονομική κρίση αλλά κυρίως που δεν την ξεπερνάμε όσο γρήγορα το κατάφεραν άλλες χώρες, καταλήγω στο ίδιο συμπέρασμα.
Με προβληματίζει η διαπίστωση ότι οι περισσότεροι στη χώρα μου δεν γνωρίζουν βασικές έννοιες και θεσμούς.

Και δεν εννοώ οικονομικού περιεχομένου όπως τα περιβόητα spreads που μάθαμε όλοι στο ..γόνατο από το 2010 που μπήκαμε στα μνημόνια και μετά.

Μιλάω για ακόμα πιο θεμελιώδεις θεσμούς: Ευρωπαϊκή Ένωση, Κομισιόν, Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, Eurogroup, ΝΑΤΟ…

Νομίζετε ότι υπερβάλω; Δεν έχετε παρά στο επόμενο οικογενειακό τραπέζι να υποβάλλετε στους παρισταμένους ένα σχετικό ερώτημα. Ρωτήστε για παράδειγμα τι διαχωρίζει τα μέλη της Ε.Ε από εκείνα της Ευρωζώνης…

Ή τι όργανο είναι το Eurogroup και ποιοι συμμετέχουν..

Το πιθανότερο είναι διαπιστώσετε ότι οι περισσότεροι θα αποφύγουν να απαντήσουν. Επίσης κάποιοι από αυτούς που τελικά θα απαντήσουν θα το κάνουν ρωτώντας, εκφράζοντας έτσι αμφιβολία.

Άλλοι πάλι θα δώσουν μια λάθος απάντηση και ίσως τελικά βρεθούν και κάποιοι να απαντήσουν σωστά.

Το έχω επιχειρήσει παντού. Σε οικογενειακά τραπέζια, σε φιλικά τραπέζια, σε συναντήσεις μεταξύ αγνώστων στο καφενείο, στο γήπεδο, στην παραλία, στην ταβέρνα, παντού..

Το αποτέλεσμα τις περισσότερες φορές ήταν αυτό που περιέγραψα. Τουλάχιστον απογοητευτικό. Γιατί πως θα δει και θα κρίνει σωστά ένας λαός που δεν ξέρει τα βασικά; Πως θα κατανοήσει τη διαφορά ανάμεσα στις εύκολες φανφάρες και στην κοινή λογική;

Πως θα αντιληφθεί ποιο είναι το εθνικό συμφέρον από το οποίο απορρέει και το ατομικό συμφέρον κάθε πολίτη, αν δεν γνωρίζει πως λειτουργούν και αποφασίζουν αυτοί οι θεσμοί που αποφασίζουν για τη ζωή όλων των Ευρωπαίων πολιτών;

Δεν μπορεί ούτε να κρίνει, ούτε να αντιληφθεί, ούτε να κατανοήσει.

Και για αυτό του φταίει η κακιά Ευρώπη..

Και μέσα στο θυμό του για όσα δυσάρεστα – έτσι κι αλλιώς μας συμβαίνουν – είναι πολλοί εκείνοι που παρασύρονται από τις σειρήνες του λαϊκισμού ή της ακροδεξιάς..

Άλλωστε, για αρκετούς σημασία έχει πρωτίστως να πετάξουν την ευθύνη από πάνω τους. Και αν αυτό γίνεται πιο εύκολο με λαϊκίστικα ή εξτρεμιστικά συνθήματα, ουδόλως τους ενδιαφέρει. Αυτοί πάντα τα έκαναν όλα σωστά. Κι ας μην ξέρουν την τύφλα τους..