«Είμαι 25 χρόνια στους αγώνες ταχύτητας, αυτό ήταν πάντα το όνειρο μου, ο μεγάλος μου στόχος ήταν να γίνω Παγκόσμιος πρωταθλητής της Φόρμουλα 1. Έπρεπε να θυσιάσω πολλά για αυτό, αλλά παρά όλη αυτή τη σκληρή δουλειά. τον πόνο και τις θυσίες, αυτός πάντα ήταν ο στόχος μου. Και τώρα είναι η σωστή ώρα. Τώρα που ανέβηκα το βουνό, τώρα που έφτασα στην κορυφή το συναίσθημα είναι εκπληκτικό. Νιώθω μία βαθιά ευγνωμοσύνη για όλους όσοι με στήριξαν στον δρόμο μου προς τον τίτλο και τον έκαναν να γίνει εφικτός.
Μπορώ να σας πω ότι αυτή η σεζόν ήταν πολύ διαολεμένα δύσκολη. Μετά τις απίστευτες απογοητεύσεις των δύο τελευταίων ετών, έδωσα με τρέλα ότι είχα, έτρεξα παντού, δεν άφησα κάτι που να μην δοκιμάσω.
Αυτές οι απογοητεύσεις ήταν ο οδηγός μου για να φτάσω σε ένα άλλο νέο επίπεδο. Ένα επίπεδο που δεν είχα φτάσει. Και φυσικά αυτό είχε επίδραση στην οικογένεια μου, την οποία αγαπώ τόσο πολύ. Ήταν μία μεγάλη προσπάθεια για εμάς. Χρειάστηκε να εγκαταλείψουμε πολλά πράγματα για αυτό τον μεγάλο σκοπό, όλα μπήκαν από κάτω από αυτόν τον στόχο.
Δεν μπορώ να μην ευχαριστήσω την γυναίκα μου, Βίβιαν. Ήταν απίστευτη. Κατάλαβε ότι αυτή την χρονιά ήταν η μεγάλη μας ευκαιρία για να τον πετύχουμε. Οργάνωσε τα πάντα ώστε να μην με απασχολούν και μου έδωσε αρκετό χώρο για να ανασυγκροτηθώ ανάμεσα στους αγώνες.
Όταν κέρδισα τον αγώνα στη Σουζούκα, από τη στιγμή που η μοίρα του τίτλου ήταν στα χέρια μου, ξεκίνησε η μεγάλη πίεση και άρχισα να σκέφτομαι να ολοκληρώσω την καριέρα μου αν γινόμουν Παγκόσμιος Πρωταθλητής.
Την Κυριακή το πρωί στο Άμπου Ντάμπι, ήξερα ότι θα μπορούσε να είναι ο τελευταίος αγώνας μου και αυτό το συναίσθημα καθάρισε το μυαλό μου πριν την εκκίνηση. Ήθελα να απολαύσω κάθε πλευρά της εμπειρίας, γνωρίζοντας ότι θα μπορούσε να είναι η τελευταία φορά...
Και τότε άναψαν τα φώτα και έζησα τους 55 πιο έντονους γύρους της ζωής μου. Πήρα την απόφασή μου τη Δευτέρα το βράδυ. Αφού σκέφτηκα για μια μέρα, οι πρώτοι άνθρωποι στους οποίους το είπα ήταν η Βίβιαν και ο Τζορτζ (Νόλτε, από το τιμ των μάνατζερ) και ακολούθησε και ο Τότο.
To μόνο πράγμα που κάνει κάπως δύσκολη αυτή την απόφαση για εμένα είναι το ότι βάζω την αγωνιστική "οικογένεια" μου σε μια δύσκολη κατάσταση. Ωστόσο, ο Τότο με κατάλαβε. Ήξερε κατευθείαν ότι είμαι απολύτως πεπεισμένος και αυτό με καθησύχασε.
Το πιο υπερήφανο επίτευγμά μου στους αγώνες ταχύτητας θα είναι πάντα αυτό το παγκόσμιο πρωτάθλημα που κατέκτησα με αυτή την απίθανη ομάδα ανθρώπων τα Ασημένια Βέλη. Τώρα, απλά είμαι εδώ για να απολαύσω τη στιγμή.
Υπάρχει χρόνος για να το γευτώ τις επόμενες εβδομάδες, να αναπολήσω την σεζόν που πέρασε και να απολαύσω κάθε εμπειρία που θα βρεθεί στον δρόμο μου. Μετά από αυτό, απλά θα στρίψω στην επόμενη γωνία της ζωής μου και θα δω τι με περιμένει εκεί...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου