Ο Σπυρόπουλος για την φετινή ευρω-πορεία της Α.Ε.Κ

Θέλω, φίλε αναγνώστη, να προσέξεις καλά την τελευταία παράγραφο. Αυτή τα λέει ΟΛΑ. 
NONOS

Η φετινή εικόνα της ΑΕΚ αποτελεί παράσημο για τον Μανόλο Χιμένεθ. Συζήτηση μπορεί να γίνει μόνο για τα.. αυτογκόλ του Ισπανού στο Κίεβο, στο τέλος του αγώνα. Γράφει ο Αλέξης Σπυρόπουλος.

Μόνον έτσι, αξίζει ο κόπος της Ευρώπης. Να το ζεις το έργο «για θάνατο». Με τρέλα.
Δίχως δεύτερες, ή τρίτες, σκέψεις. Οπως πήγαν οι παίκτες της ΑΕΚ στο Κίεβο, για να το ζήσουν. Με τα μυαλά, που πήγαν για να το ζήσουν. Αμα κόψεις την οθόνη στα δύο, αριστερά εκείνο το φοβικό εισόδιο τον Ιούλιο με την CSKA στην Αθήνα και δεξιά πώς μπήκαν τώρα στη ρεβάνς με τη Ντινάμο, έχεις όλο τον δρόμο που διάνυσαν μες στο ταξίδι τους.

Ο αγώνας της προηγούμενης εβδομάδας εδώ, γέννησε την πεποίθηση πως η ΑΕΚ μπορεί να παίξει καλύτερο ποδόσφαιρο απ’ τη Ντινάμο. Επίσης, ότι η ΑΕΚ έχει σμιλέψει, ακριβώς μες απ’ το ταξίδι, τον χαρακτήρα της ως τον βαθμό που αυτός είναι πιο ισχυρός απ’ τον χαρακτήρα της Ντινάμο. Στη σκηνή επάνω, πράγματι η ΑΕΚ υπήρξε συνεπής σε ό,τι είχε δείξει. Σε ό,τι είχε, τρόπον τινά, υποσχεθεί. Η ομάδα που έπαιξε καλύτερα στα 90 λεπτά εντός, είναι η ίδια ομάδα που έπαιξε καλύτερα στα 180 λεπτά της παρτίδας.

Η ΑΕΚ τα είχε όλα. Ο,τι μπορεί κανείς να ζητήσει σε ανταγωνιστικότητα από ομάδα που παίζει, Φεβρουάριο μήνα, νοκ-άουτ Γιουρόπα Λιγκ. Η ΑΕΚ ήταν αντάξια, του επιπέδου στο οποίο υψώθηκε. Το επιβεβαίωσε. Ηταν πιεστική, στον αντίπαλο. Ηταν διεκδικητική, στη μάχη. Ηταν απαιτητική, στον εαυτό της. Ηταν, νομίζω η λέξη που το περιγράφει καλύτερα, ορκισμένη. Δεν της τα ‘δωσε, όσα ζήτησε, το ματς. Μπορεί να συμβεί. Της έδωσε πολλά, όμως, το ταξίδι. Αυτά που θα πάρει προίκα, για του χρόνου. Σ’ όποια διοργάνωση και να μπει, σ’ όποια φάση της διοργάνωσης και να ξεκινήσει, όποιο μονοπάτι και να χρειαστεί ν’ ακολουθήσει.

Σημείωνα την ημέρα της κλήρωσης ότι, σαν μεγέθη στο διεθνές γίγνεσθαι, μία μέτρια δεκαετία της Ντινάμο στην Ευρώπη είναι…ολόκληρη η ευρωπαϊκή ιστορία της ΑΕΚ. Αυτηνής της Ντινάμο λοιπόν, ενός κλαμπ άλλης κατηγορίας, η ΑΕΚ της έβγαλε την ψυχή ως την άκρη των δοντιών. Με το ποδόσφαιρό της. Γιατί η ΑΕΚ χόρεψε. Δεν προσπάθησε, να μη χορέψουν οι Ουκρανοί. Οι Ουκρανοί άρχισαν κάπως να παίζουν, για κάνα δεκάλεπτο δηλαδή, μόλις θορυβήθηκαν στην ευκαιρία του Μασούντ. Κι άρχισαν στ’ αλήθεια να χορεύουν, μοναχά όταν άνοιξε η υπόθεση στα τελευταία 15 λεπτά. Ας πούμε ότι, εκεί και τότε, εξισορρόπησαν τα στατιστικά τους.

Για τον Χιμένεθ, ας πούμε καθαρά πράγματα. Η εικόνα της ομάδας, το παράσημο του προπονητή. Τέλος συζήτησης. Για τις αποφάσεις διαχείρισης του Χιμένεθ από το 70’ και πέρα, συζήτηση στέκει. Σημειώθηκαν, και με τον Μπακασέτα και με τον Χριστοδουλόπουλο, αυτογκόλ. Καθαρά αυτογκόλ, που δεν θα μπορούσε παρά να οδηγήσουν την όλη ιστορία εκεί όπου την οδήγησαν. Σ’ ένα άδοξο fadeout. Ο Λάζαρος φρίκαρε! Δικαιολογημένα, αφού επρόκειτο για μια φρικαλέα επιλογή.

Οι απώλειες, τιμωρίες και τραυματισμοί, ήδη είχαν τεντώσει ως το τέρμα τα όρια του ρόστερ. Ενας λόγος παραπάνω…να μη γίνουν αλλαγές. Ο Χατσκέβιτς, 11+1 είχε 11+1 έβαλε. Το rotation, στην Αθήνα επιβαλλόταν. Στο Κίεβο, εκεί που οδηγούνταν τα πράγματα ενόψει της τελικής ευθείας, απαγορευόταν. Στο 70’ δεν παίζεις…με τον Ατρόμητο τη Δευτέρα. Στο 70’ αφήνεις να τα παίξουν όλα για όλα, αυτοί που μπορούν και είναι ολοφάνερο πως το θέλουν σαν τρελοί. 

Το επίτευγμα του 1976-77, οι ημιτελικοί του Κυπέλλου UEFA, ακόμη μνημονεύεται. Πέρυσι ο Μπίλιος έκανε ωραιότατο ντοκιμαντέρ, για τα 40χρονα. Εκείνη η υπερΑΕΚ που λέτε, στο πρωτάθλημα είχε τερματίσει 4η. Εφερε ισοπαλία+ήττα, στα δύο παιγνίδια της με τον Πιερικό! Εφαγε 3-0 στη Νέα Σμύρνη, δύο γκολ ο 19χρονος Αναστόπουλος, ένα ο Μωραϊτέλης. Ηττήθηκε, στον Ηρακλή. Ηττήθηκε, στον Εθνικό. Και;

Δεν πήρε το πρωτάθλημα το ‘77, πήρε τα επόμενα δύο πρωταθλήματα το ’78 και το ‘79. Αλλ’ οι «4» το ‘77, αυτό έμεινε για πάντα. Σήμερα όλοι καταλαβαίνουμε πόσο απίθανο είναι, κάτι αντίστοιχο να επαναληφθεί. Μια ΑΕΚ, σε ευρωπαϊκό ημιτελικό. Είναι ευτύχημα, ότι το καταλάβαιναν κι οι πριν 40 χρόνια. Και δεν πολυσκοτίστηκαν, για τον Πιερικό.

Ακόμη κι έτσι, φυσικά η Ευρώπη είναι σημαντικό κομμάτι της εφετινής ταινίας. Η ΑΕΚ τον Μάιο μπορεί να έχει δύο τρόπαια, μπορεί να έχει ένα τρόπαιο, ή κανένα τρόπαιο. Οσα και να έχει, ένα είναι βέβαιον. Οι ιστορίες και οι περσόνες του κίτρινου 2018, θα ‘ναι ελκυστικό υλικό για τον όποιον Μπουλμέτη του 2068.