Μετά τον αποκλεισμό (άδοξο κι άδικο) από την Ντιναμό, υπήρξε άμεσα μια υποσχεσιολογία από προπονητή - παίκτες ότι 'τώρα, όλα για όλα για το νταμπλ'.
Και περιμέναμε αρχικώς στο Περιστέρι κι ακολούθως στη Λάρισα να μπούνε 11 καμικάζι, που θα
δαγκώνουνε, θα λυσσάνε και θα κάνουνε εύκολα ή δύσκολα δύο διπλά.
Αντιθέτως, σε αμφότερα τα ματς, πέρα από την προφανή δικαιολογία - αιτία της κόπωσης, προσωπικώς είδα μια ομάδα που μου έδινε την αίσθηση ότι πήρε ψηλά τον αμανέ...
Λίγο μπλαζέ υφάκι, χαρακτηριστική έλλειψη πάθους και μια προχειρότητα αγωνιστική. Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά την απώλεια στο Περιστέρι, είδα δηλώσεις του Λάζαρου ο οποίος μεταξύ άλλων έλεγε ' ε, 26 ματς αήττητοι, το ρεκόρ είναι 31...'. Αλλού γι' αλλού, δηλαδή...
Μέγιστο λοιπόν θέμα ότι αντί να φάνε τα λυσσακά τους, παρουσιάστηκαν έτσι, πετώντας δυο βαθμούς στο Περιστέρι και κάνοντας ντέρμπι (κυριολεκτικά) τη ρεβάνς με τη Λάρισα (αυτήν που έχασε απ΄τον Παναθηναϊκό)...
Από ' δω και πέρα, δικαιολογία δεν υπάρχει... Ως τα μέσα Απριλίου, ένα ματς τη βδομάδα. Ούτε ροτέισον, ούτε τίποτα.
Η Α.Ε.Κ παλεύει με θεούς και δαίμονες, αλλά αυτό που περνά από το χέρι της πρέπει να το κάνει στο ακέραιο.
Από σήμερα, πρέπει να πάψουν τα δωράκια...
Τουλάχιστον, αν δεν τα καταφέρουμε να πούμε ότι τα δώσαμε ΟΛΑ...
Ως ένα σημείο, συμφωνώ με τα παραπάνω.Όμως στη ζωή μερικές φορές, το πνεύμα πρόθυμο, αλλά η σάρκα αδυνατεί.Γι αυτό μετά τον Πανιώνιο, η σάρκα θα πρέπει να κόψει τις αδυναμίες της και να πάμε για το Νταπλ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι. Για την κούραση, συμφωνούμε ξεκάθαρα. Απλά, διέκρινα ένα τουπέ που καλό θα ήταν από σήμερα να πάψει για το καλό όλων μας.
Διαγραφή