Ο Αμερικανός δημοσιογραφοςJon Schwarz, παρουσιάζει πως οι ΗΠΑ έχουν προδώσει τους Κούρδους 7+1 φορές, σε άρθρο του στο Τhe Ιntercept.
Η πρώτη φορά: Όπως και πολλοί άλλοι εθνικισμοί, ο κουρδικός εθνικισμός άνθισε στα τέλη του 18ου αιώνα. Σε αυτό το χρονικό σημείο, όλη η πατρίδα των Κούρδων βρισκόταν υπό την κυριαρχία της μεγάλης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, με επίκεντρο την σημερινή Τουρκία. Αλλά η Οθωμανική Αυτοκρατορία κατέρρευσε μετά από τη συστράτευση της με την πλευρά που έχασε τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τότε, οι Κούρδοι πίστεψαν εύστοχα, ότι είχε έρθει η στιγμή τους.
Η Συνθήκη των Σεβρών το 1920 διέλυσε την Οθωμανική Αυτοκρατορία, συμπεριλαμβανομένων των περισσότερων από όσα είναι σήμερα η Τουρκία, και προέβλεψε ένα τμήμα για ένα πιθανό κράτος του Κουρδιστάν. Αλλά οι Τούρκοι αγωνίστηκαν για να πάρουν πίσω τα μέχρι πρότινος κεκτημένα τους, δημιουργώντας τόσα προβλήματα ώστε οι ΗΠΑ να υποστηρίξουν μια νέα συνθήκη το 1923,τη Συνθήκη της Λωζάνης. Η Συνθήκη της Λωζάνης επέτρεψε στους Βρετανούς και στους Γάλλους να αποκόψουν το σημερινό Ιράκ και τη Συρία, αντίστοιχα, για τον εαυτό τους.Αλλά δεν προέβλεπε τίποτα για τους Κούρδους.
Αυτή ήταν η πρώτη και η μικρότερη αμερικανική προδοσία σε βάρος των Κούρδων. Εκείνη την περίοδο όμως, η κύρια προδοσία των Κούρδων έγινε κυρίως από τους Βρετανούς, οι οποίοι συνέτριψαν το βραχύβιο βασίλειο του Κουρδιστάν στο Ιράκ, στις αρχές της δεκαετίας του 1920. Λίγα χρόνια αργότερα, οι Βρετανοί θα είχαν τη χαρά να δουν τη δημιουργία μιας κουρδικής «Δημοκρατίας του Αραράτ» στην τουρκική επικράτεια. Αλλά όπως αποδείχθηκε οι Τούρκοι ήταν πιο σημαντικοί για τους Βρετανούς απ' ό,τι οι Κούρδοι, οπότετο Ηνωμένο Βασίλειο, έδωσε την ευκαιρία στην Τουρκία να αφανίσει το νέο κράτος. Το γεγονός αυτό έδωσε στη Βρετανική αυτοκρατορία τον υποτιμητικό τίτλο της «ύπουλης Αλβιώνας». Σήμερα, τα ηνία της δολιότητας παρέλαβαν οι ΗΠΑ.
Η δεύτερη φορά: Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο,οι ΗΠΑανέλαβαν σταδιακά τον ρόλο της Βρετανίας ωςκύριας αποικιακής δύναμης στη Μέση Ανατολή. Τότεεξόπλισαντους Κούρδους του Ιράκ κατά τη διάρκεια του καθεστώτος τουΑμπντ αλ-Καρίμ Κασέμ, ο οποίος κυβέρνησε το Ιράκ από το 1958 έως το 1963. Το έκαναν γιατί δεν τηρούσε τις αμερικανικές εντολές. Στη συνέχεια οι ΗΠΑ υποστήριξαν έναστρατιωτικό πραξικόπημα το 1963- στο οποίο έπαιξε έναν μικρό υποστηρικτικό ρόλο ο νεαρός Σαντάμ Χουσεΐν - που έριξε τον Κασέμ από την εξουσία. Τότε οι ΗΠΑ διέκοψαν αμέσως τη βοήθειά τους προς τους Κούρδους και, στην πραγματικότητα, παρείχαν στη νέα ιρακινή κυβέρνησηβόμβες ναπάλμ,για να τις χρησιμοποιήσει εναντίον τους.
Η τρίτη φορά: Μέχρι τη δεκαετία του 1970, η ιρακινή κυβέρνηση είχε μετακινηθεί στην τροχιά της Σοβιετικής Ένωσης. Η κυβέρνησηΝίξον, με επικεφαλής τονΧένρι Κίσινγκερ, οργάνωσε τότεένα σχέδιο με το Ιράν(που υπό τον Σάχη ήταν σύμμαχος της Ουάσιγκτον),προκειμένου να οπλίσει τους Κούρδους του Ιράκ. Το σχέδιο δεν προσέβλεπε σε νίκη των Κούρδων του Ιράκ, καθώς κάτι τέτοιο θα μπορούσε να ενθαρρύνει τους Κούρδους του Ιράν να ξεσηκωθούν και οι ίδιοι.Στόχος ήταν απλώς να πληγεί η ιρακινή κυβέρνηση. Όπως, όμως, τέθηκε αργότερα σε μια αναφορά του Κογκρέσου: «Η πολιτική μας αυτή δεν υιοθετήθηκε από τους Κούρδους του Ιράκ που συνέχισαν να αγωνίζονται. Ακόμα και ως συγκεκαλυμμένη δράση, η επιχείρησή μας ήταν κυνική».
Στη συνέχεια, οι ΗΠΑ υπέγραψαν συμφωνίες μεταξύ του Σάχη και του Σαντάμ Χουσεΐν, που περιλάμβαναντη διακοπή βοήθειας προς τους Κούρδους. Τότε, ο ιρακινός στρατός κινήθηκε προς το βορράσφαγιάζοντας χιλιάδες ανθρώπους,ενώ οι ΗΠΑ αγνοούσαν τις σπαραξικάρδιες εκκλήσεις από τους άλλοτε σύμμαχούς τους Κούρδους. Όταν ρώτησαν τον Κίσινγκερ, εκείνος απάντησε με μπλαζέ ύφος ότι«η συγκεκαλυμμένη δράση δεν πρέπει να συγχέεται με την ιεραποστολική εργασία».
Η τέταρτη φορά: Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980, η κυβέρνηση του Ιράκ προχώρησεσε μια πραγματική γενοκτονία κατά των Κούρδων, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης χημικών όπλων. Η κυβέρνησηΡήγκανγνώριζε για τη χρήση του θανατηφόρου αερίου από τον Σαντάμ, αλλά επειδή αρέσκονταν με τη ζημιά που προκαλούσε εκείνος στο Ιράν, αντιτάχθηκε στις προσπάθειες του Κογκρέσου να επιβάλει κυρώσεις στο Ιράκ. Τα αμερικανικά ΜΜΕ έπαιξαν επίσης πιστά τον ρόλο τους. Όταν ένας ρεπόρτερ της Washington Post προσπάθησε να πείσει την εφημερίδα να δημοσιεύσει μια φωτογραφία ενός Κούρδου που σκοτώθηκε από χημικά όπλα, ο εκδότης του απάντησε:«Ποιος θα νοιαζόταν;»
Η πέμπτη φορά: Την ώρα που οι ΗΠΑ βομβάρδιζαν το Ιράκ κατά τη διάρκεια του πολέμου του Κόλπου το 1991, οΤζόρτζ Μπουςο πρεσβύτερος, κάλεσε «τον στρατό και τον λαό του Ιράκ να πάρουν τα πράγματα στα χέρια τους και να αναγκάσουν τον δικτάτοραΣαντάμ Χουσεΐννα αποσυρθεί». Τόσο οι Σιίτες στο νότιο Ιράκ όσο και οι Κούρδοι στο βόρειο Ιράκ, έλαβαν το μήνυμα Μπους και προσπάθησαν να το κάνουν πράξη.
Όπως αποδείχτηκε όμως, ο Μπουςδεν είχε 100% ειλικρινείς προθέσειςσχετικά με αυτό το ζήτημα. Ο στρατός των ΗΠΑ απλώς αποχωρούσε, όταν ο ιρακινός στρατός σφαγίαζε τους αντάρτες σε ολόκληρη τη χώρα. Γιατί; Λίγο αργότερα ο αρθρογράφος των New York Times, Τόμας Φρίντμαν εξήγησε ότι «ο Μπους δεν υποστήριξε ποτέ τις κουρδικές και σιιτικές εξεγέρσεις εναντίον του Χουσεΐν, ή για οποιοδήποτε άλλο δημοκρατικό κίνημα στο Ιράκ, γιατί η “σιδερένια γροθιά” του Σαντάμ κρατούσε το Ιράκ ενωμένο, κάτι που ευχαριστούσε τους συμμάχους των Αμερικανών, την Τουρκία και τη Σαουδική Αραβία».Αυτό που ήθελαν οι ΗΠΑ ήταν το να αναλάβει το κουμάντο ο ιρακινός στρατός.
Η έκτη φορά: Ωστόσο, η εικόνα των νεκρών Κούρδων του Ιράκ στα διεθνή μέσα μαζικής ενημέρωσης, προκάλεσε τόσο αρνητικές αντιδράσεις, ώστε η κυβέρνηση Μπουςαναγκάστηκενα αναλάβει δράση. Οι ΗΠΑ υποστήριξαν, τελικά, τη βρετανική αμφιλεγόμενη προσπάθεια προστασίας των Κούρδων στο βόρειο Ιράκ. Κατά τη διάρκεια της προεδρίας τουΜπιλ Κλίντοντη δεκαετία του 1990,οι Κούρδοι του Ιράκ, ήταν οι… καλοί Κούρδοι.Εξαιτίας του γεγονότος ότι διώκονταν από το Ιράκ, τον «εχθρό» των ΗΠΑ, ήταν άξιοι της συμπάθειας των Αμερικανών. Αλλά οι Κούρδοι, λίγα μίλια βορειότερα στην Τουρκία, άρχισαν να έχουν βλέψεις κι αυτοί, και αφού ενοχλούσαν την Άγκυρα που ήταν σύμμαχος των ΗΠΑ,ήταν οι κακοί Κούρδοι.Οι ΗΠΑ έστειλαν τότε στην Τουρκία τεράστιες ποσότητες όπλων, τα οποία χρησιμοποίησε - εν γνώσει των Αμερικανών - για να δολοφονήσει δεκάδες χιλιάδες Κούρδους και να καταστρέψει χιλιάδες χωριά.
Η έβδομη φορά: Πριν από τον πόλεμο του Ιράκ το 2003, αναλυτές, όπως ο Κρίστοφερ Χίτσενς, υποστήριξαν ότι οι ΗΠΑ έπρεπε να βοηθήσουν τους Κούρδους. Αντίθετα, ο whistleblower στην υπόθεση των Pentagon Papers,Ντάνιελ Έλσμπεργκ, είχε μια χαρακτηριστική συνομιλία τότε με τον τον νεοσυντηρητικόΓουίλιαμ Κρίστολστο C-SPAN μόλις ξεκίνησε ο πόλεμος: