Την ταινία, για να είμαστε ακριβείς την πρότεινε ο φίλος του blog Serraios κι έτσι την είδα κι εγώ.
Βλέπουμε trailer κι ακολούθως πλήρη ανάλυση της ταινίας από το site watchandchill.gr
Καταρχάς, η διάρκεια της ταινίας είναι 2 ώρες και 48 λεπτά (ή για όσους βλέπουν το ποτήρι μισοάδειο 3 ώρες παρά κάτι ψιλά)…
Όπως φαντάζεστε το γεγονός αυτό με έκανε κάπως διστακτικό ήδη από την αρχή της ταινίας (έχε χάρη δλδ. να βγει τελείως σούπα σκέφτηκα κ να χαραμίσω 3 ώρες από τον πολύτιμο νετφλιξικό μου χρόνο που θα λεγε κι ένας φίλος) και δεν σας κρύβω ότι έψαχνα κάθε τόσο αφορμή να την παρατήσω (προτού να είναι πολύ αργά δηλαδή)… αλλά να που κάτι πάντα συνέβαινε κ σου διατηρούσε την αγωνία κ την περιέργεια να δεις την συνέχεια…
Μάλιστα θα έλεγα ότι η ταινία μπαίνει κατευθείαν στο επίκεντρο της πλοκής, για την ακρίβεια μοιάζει σαν να βλέπουμε απευθείας το μεσαίο επεισόδιο μιας μίνι σειράς, χωρίς ωστόσο να απωλέσουμε τίποτα από την κατανόηση της υπόθεσης. Απεναντίας, θα έλεγα ο σκηνοθέτης καταφέρνει δεξιοτεχνικά (κατά την ταπεινή μου γνώμη) μέσα από συνεχή τροφοδοσία στην πλοκή να μας στήσει παράλληλα και όλες τις γενικές σταθερές που πρέπει να έχει μια ταινία για να είναι αφενός κατανοητή κ αφετέρου ικανή να τραβήξει το ενδιαφέρον του θεατή, όπως είναι η περιγραφή της εποχής που διαδραματίζονται τα γεγονότα, της τοπικής κοινωνίας και της κουλτούρας που επικρατεί…η εμβάθυνση στους χαρακτήρες και στις προσωπικές τους ιστορίες κτλ…
Με άλλα λόγια ο σκηνοθέτης καταφέρνει να μας ταξιδέψει σε μια άλλη εποχή, χωρίς να μας βομβαρδίζει με εγκυκλοπαιδικές πληροφορίες αλλά ομαλά μέσα από το ξετύλιγμα της πλοκής.
Βοηθούν σε αυτό κ η καταπληκτική εικόνα, τα πανέμορφα τοπία, τα άρτια κοστούμια, σκηνικά κτλ…Νομίζω φαίνεται τι φοβερή δουλειά έχει γίνει ήδη από το τρέιλερ…και πραγματικά δυσκολεύομαι να μην μπω στον πειρασμό να φανταστώ πόσο τέλεια θα έδειχνε η ταινία στο μεγάλο πανί… αλλά ok και από την TV του σαλονιού μας μια χαρά ικανή είναι να μας μεταφέρει σε άλλες εποχές…
Μιας και πιάσαμε τα τεχνικά κομμάτια της ταινίας, να πω επίσης ότι και το soundtrack της ταινίας είναι αρκετά αισθαντικό και ταιριαστό με την ατμόσφαιρα της.
Last but not least, οι ηθοποιοί ήταν όλοι τους αξιόλογοι, αλλά νομίζω θα συμφωνήσετε οι περισσότεροι ότι ο πρωταγωνιστής ξεχωρίζει – νομίζω έχει κάνει πραγματικά τον ρόλο κτήμα του – και είναι απλά συγκλονιστικός !!!
Την υπόθεση ξεχάσαμε παιδιά, μιλήστε κανείς…
Κοπεγχάγη 1880. Ένας νεαρός – φύσει επαναστάτης και φιλόδοξος – μεγαλωμένος στην ύπαιθρο σε μια αυστηρά θεοσεβούμενη οικογένεια αποφασίζει να πάει στην πρωτεύουσα να σπουδάσει, αψηφώντας τα δεσμά της θεοκρατικής ανατροφής του (κατάγεται από σημαντική οικογένεια ιερωμένων) και θέτοντας το επιστημονικό του ταλέντο και όραμα στην υπηρεσία της κοινωνίας και της χώρας του. Για την εκπλήρωση του μεγαλόπνοου σχεδίου του θα ζητήσει τη συνδρομή μιας βαθύπλουτης οικογένειας εβραϊκής καταγωγής, με σαγηνευτικά του όπλα, το μυαλό και την γοητεία του. Για να καταφέρει, όμως, να πραγματοποιήσει το όνειρό του θα πρέπει πρώτα να έρθει αντιμέτωπος με τους προσωπικούς του δαίμονες…
Δεν ξέρω πόσοι από σας έχει τύχει να παρακολουθήσουν κάποια θεατρική παράσταση του Ερρίκου Ίψεν…εγώ έχω παρακολουθήσει 2-3 (όχι δεν είμαι δα κ κανάς κουλτουριάρης – η αλήθεια είναι ότι είχα κερδίσει δωρεάν προσκλήσεις μέσω internet κ είπα να αδράξω την ευκαιρία
) και έχω να πω, με περίσσια αυτοπεποίθηση, ότι η ταινία αυτή με τα θέματα που θίγει μου θύμισε ακριβώς τις παραστάσεις εκείνες ΙΙΙ (έτσι για την ιστορία είχα δει τους Βρυκόλακες, τον Εχθρό του λαού και την Κυρά της θάλασσας…αν θυμάμαι καλά)
Κ πράγματι (όπως διάβασα αργότερα) η ταινία αυτή βασίζεται στο βιβλίο Lykke-Per (το Lykke στα δανέζικα έχει διπλή ερμηνεία, σημαίνει κ τυχερός κ ευτυχισμένος και είναι εμφανής η προσπάθεια του συγγραφέα να διαχωρίσει τις έννοιες αυτές…το να είναι κανείς τυχερός και επιτυχημένος δλδ, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι έχει βρει κ την πραγματική ευτυχία) του Δανού συγγραφέα Henrik Pontoppidan, βραβευμένου με Νόμπελ Λογοτεχνίας παρακαλώ, ενός συγγραφέα δλδ αντίστοιχου βεληνεκούς με τον σχεδόν σύγχρονό του Ίψεν από τη γειτονική Σουηδία…
Κάποια από αυτά τα θέματα, λοιπόν, που φιγουράρουν μόνιμα στα έργα αυτών των κλασσικών είναι : Επιστήμη vs Θρησκεία / θρησκευτική καταπίεση / εμμονή με την επαγγελματική καταξίωση, Αστική ζωή vs Ζωή στην ύπαιθρο / τέλμα σύγχρονου ανθρώπου/ υπαρξιακό κενό, Γάμος από έρωτα vs Γάμος από συμφέρον / οικογένεια /ενδοοικογενειακά μυστικά, Νιάτα vs Γηρατειά / χάσμα γενεών / προκαταλήψεις / εκπαιδευτικό σύστημα…πολιτική διαφθορά, κοινωνική ιεραρχία / κατεστημένο / θέση της γυναίκας / γυναικεία χειραφέτηση…
Last but not least, οι ηθοποιοί ήταν όλοι τους αξιόλογοι, αλλά νομίζω θα συμφωνήσετε οι περισσότεροι ότι ο πρωταγωνιστής ξεχωρίζει – νομίζω έχει κάνει πραγματικά τον ρόλο κτήμα του – και είναι απλά συγκλονιστικός !!!
Την υπόθεση ξεχάσαμε παιδιά, μιλήστε κανείς…
Κοπεγχάγη 1880. Ένας νεαρός – φύσει επαναστάτης και φιλόδοξος – μεγαλωμένος στην ύπαιθρο σε μια αυστηρά θεοσεβούμενη οικογένεια αποφασίζει να πάει στην πρωτεύουσα να σπουδάσει, αψηφώντας τα δεσμά της θεοκρατικής ανατροφής του (κατάγεται από σημαντική οικογένεια ιερωμένων) και θέτοντας το επιστημονικό του ταλέντο και όραμα στην υπηρεσία της κοινωνίας και της χώρας του. Για την εκπλήρωση του μεγαλόπνοου σχεδίου του θα ζητήσει τη συνδρομή μιας βαθύπλουτης οικογένειας εβραϊκής καταγωγής, με σαγηνευτικά του όπλα, το μυαλό και την γοητεία του. Για να καταφέρει, όμως, να πραγματοποιήσει το όνειρό του θα πρέπει πρώτα να έρθει αντιμέτωπος με τους προσωπικούς του δαίμονες…
Δεν ξέρω πόσοι από σας έχει τύχει να παρακολουθήσουν κάποια θεατρική παράσταση του Ερρίκου Ίψεν…εγώ έχω παρακολουθήσει 2-3 (όχι δεν είμαι δα κ κανάς κουλτουριάρης – η αλήθεια είναι ότι είχα κερδίσει δωρεάν προσκλήσεις μέσω internet κ είπα να αδράξω την ευκαιρία) και έχω να πω, με περίσσια αυτοπεποίθηση, ότι η ταινία αυτή με τα θέματα που θίγει μου θύμισε ακριβώς τις παραστάσεις εκείνες ΙΙΙ (έτσι για την ιστορία είχα δει τους Βρυκόλακες, τον Εχθρό του λαού και την Κυρά της θάλασσας…αν θυμάμαι καλά)
Κ πράγματι (όπως διάβασα αργότερα) η ταινία αυτή βασίζεται στο βιβλίο Lykke-Per (το Lykke στα δανέζικα έχει διπλή ερμηνεία, σημαίνει κ τυχερός κ ευτυχισμένος και είναι εμφανής η προσπάθεια του συγγραφέα να διαχωρίσει τις έννοιες αυτές…το να είναι κανείς τυχερός και επιτυχημένος δλδ, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι έχει βρει κ την πραγματική ευτυχία) του Δανού συγγραφέα Henrik Pontoppidan, βραβευμένου με Νόμπελ Λογοτεχνίας παρακαλώ, ενός συγγραφέα δλδ αντίστοιχου βεληνεκούς με τον σχεδόν σύγχρονό του Ίψεν από τη γειτονική Σουηδία…
Κάποια από αυτά τα θέματα, λοιπόν, που φιγουράρουν μόνιμα στα έργα αυτών των κλασσικών είναι : Επιστήμη vs Θρησκεία / θρησκευτική καταπίεση / εμμονή με την επαγγελματική καταξίωση, Αστική ζωή vs Ζωή στην ύπαιθρο / τέλμα σύγχρονου ανθρώπου/ υπαρξιακό κενό, Γάμος από έρωτα vs Γάμος από συμφέρον / οικογένεια /ενδοοικογενειακά μυστικά, Νιάτα vs Γηρατειά / χάσμα γενεών / προκαταλήψεις / εκπαιδευτικό σύστημα…πολιτική διαφθορά, κοινωνική ιεραρχία / κατεστημένο / θέση της γυναίκας / γυναικεία χειραφέτηση…
Βλέπουμε trailer κι ακολούθως πλήρη ανάλυση της ταινίας από το site watchandchill.gr
Καταρχάς, η διάρκεια της ταινίας είναι 2 ώρες και 48 λεπτά (ή για όσους βλέπουν το ποτήρι μισοάδειο 3 ώρες παρά κάτι ψιλά)…
Όπως φαντάζεστε το γεγονός αυτό με έκανε κάπως διστακτικό ήδη από την αρχή της ταινίας (έχε χάρη δλδ. να βγει τελείως σούπα σκέφτηκα κ να χαραμίσω 3 ώρες από τον πολύτιμο νετφλιξικό μου χρόνο που θα λεγε κι ένας φίλος) και δεν σας κρύβω ότι έψαχνα κάθε τόσο αφορμή να την παρατήσω (προτού να είναι πολύ αργά δηλαδή)… αλλά να που κάτι πάντα συνέβαινε κ σου διατηρούσε την αγωνία κ την περιέργεια να δεις την συνέχεια…
Μάλιστα θα έλεγα ότι η ταινία μπαίνει κατευθείαν στο επίκεντρο της πλοκής, για την ακρίβεια μοιάζει σαν να βλέπουμε απευθείας το μεσαίο επεισόδιο μιας μίνι σειράς, χωρίς ωστόσο να απωλέσουμε τίποτα από την κατανόηση της υπόθεσης. Απεναντίας, θα έλεγα ο σκηνοθέτης καταφέρνει δεξιοτεχνικά (κατά την ταπεινή μου γνώμη) μέσα από συνεχή τροφοδοσία στην πλοκή να μας στήσει παράλληλα και όλες τις γενικές σταθερές που πρέπει να έχει μια ταινία για να είναι αφενός κατανοητή κ αφετέρου ικανή να τραβήξει το ενδιαφέρον του θεατή, όπως είναι η περιγραφή της εποχής που διαδραματίζονται τα γεγονότα, της τοπικής κοινωνίας και της κουλτούρας που επικρατεί…η εμβάθυνση στους χαρακτήρες και στις προσωπικές τους ιστορίες κτλ…
Με άλλα λόγια ο σκηνοθέτης καταφέρνει να μας ταξιδέψει σε μια άλλη εποχή, χωρίς να μας βομβαρδίζει με εγκυκλοπαιδικές πληροφορίες αλλά ομαλά μέσα από το ξετύλιγμα της πλοκής.
Βοηθούν σε αυτό κ η καταπληκτική εικόνα, τα πανέμορφα τοπία, τα άρτια κοστούμια, σκηνικά κτλ…Νομίζω φαίνεται τι φοβερή δουλειά έχει γίνει ήδη από το τρέιλερ…και πραγματικά δυσκολεύομαι να μην μπω στον πειρασμό να φανταστώ πόσο τέλεια θα έδειχνε η ταινία στο μεγάλο πανί… αλλά ok και από την TV του σαλονιού μας μια χαρά ικανή είναι να μας μεταφέρει σε άλλες εποχές…
Μιας και πιάσαμε τα τεχνικά κομμάτια της ταινίας, να πω επίσης ότι και το soundtrack της ταινίας είναι αρκετά αισθαντικό και ταιριαστό με την ατμόσφαιρα της.
Last but not least, οι ηθοποιοί ήταν όλοι τους αξιόλογοι, αλλά νομίζω θα συμφωνήσετε οι περισσότεροι ότι ο πρωταγωνιστής ξεχωρίζει – νομίζω έχει κάνει πραγματικά τον ρόλο κτήμα του – και είναι απλά συγκλονιστικός !!!
Την υπόθεση ξεχάσαμε παιδιά, μιλήστε κανείς…
Κοπεγχάγη 1880. Ένας νεαρός – φύσει επαναστάτης και φιλόδοξος – μεγαλωμένος στην ύπαιθρο σε μια αυστηρά θεοσεβούμενη οικογένεια αποφασίζει να πάει στην πρωτεύουσα να σπουδάσει, αψηφώντας τα δεσμά της θεοκρατικής ανατροφής του (κατάγεται από σημαντική οικογένεια ιερωμένων) και θέτοντας το επιστημονικό του ταλέντο και όραμα στην υπηρεσία της κοινωνίας και της χώρας του. Για την εκπλήρωση του μεγαλόπνοου σχεδίου του θα ζητήσει τη συνδρομή μιας βαθύπλουτης οικογένειας εβραϊκής καταγωγής, με σαγηνευτικά του όπλα, το μυαλό και την γοητεία του. Για να καταφέρει, όμως, να πραγματοποιήσει το όνειρό του θα πρέπει πρώτα να έρθει αντιμέτωπος με τους προσωπικούς του δαίμονες…
Δεν ξέρω πόσοι από σας έχει τύχει να παρακολουθήσουν κάποια θεατρική παράσταση του Ερρίκου Ίψεν…εγώ έχω παρακολουθήσει 2-3 (όχι δεν είμαι δα κ κανάς κουλτουριάρης – η αλήθεια είναι ότι είχα κερδίσει δωρεάν προσκλήσεις μέσω internet κ είπα να αδράξω την ευκαιρία
) και έχω να πω, με περίσσια αυτοπεποίθηση, ότι η ταινία αυτή με τα θέματα που θίγει μου θύμισε ακριβώς τις παραστάσεις εκείνες ΙΙΙ (έτσι για την ιστορία είχα δει τους Βρυκόλακες, τον Εχθρό του λαού και την Κυρά της θάλασσας…αν θυμάμαι καλά)Κ πράγματι (όπως διάβασα αργότερα) η ταινία αυτή βασίζεται στο βιβλίο Lykke-Per (το Lykke στα δανέζικα έχει διπλή ερμηνεία, σημαίνει κ τυχερός κ ευτυχισμένος και είναι εμφανής η προσπάθεια του συγγραφέα να διαχωρίσει τις έννοιες αυτές…το να είναι κανείς τυχερός και επιτυχημένος δλδ, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι έχει βρει κ την πραγματική ευτυχία) του Δανού συγγραφέα Henrik Pontoppidan, βραβευμένου με Νόμπελ Λογοτεχνίας παρακαλώ, ενός συγγραφέα δλδ αντίστοιχου βεληνεκούς με τον σχεδόν σύγχρονό του Ίψεν από τη γειτονική Σουηδία…
Κάποια από αυτά τα θέματα, λοιπόν, που φιγουράρουν μόνιμα στα έργα αυτών των κλασσικών είναι : Επιστήμη vs Θρησκεία / θρησκευτική καταπίεση / εμμονή με την επαγγελματική καταξίωση, Αστική ζωή vs Ζωή στην ύπαιθρο / τέλμα σύγχρονου ανθρώπου/ υπαρξιακό κενό, Γάμος από έρωτα vs Γάμος από συμφέρον / οικογένεια /ενδοοικογενειακά μυστικά, Νιάτα vs Γηρατειά / χάσμα γενεών / προκαταλήψεις / εκπαιδευτικό σύστημα…πολιτική διαφθορά, κοινωνική ιεραρχία / κατεστημένο / θέση της γυναίκας / γυναικεία χειραφέτηση…
Last but not least, οι ηθοποιοί ήταν όλοι τους αξιόλογοι, αλλά νομίζω θα συμφωνήσετε οι περισσότεροι ότι ο πρωταγωνιστής ξεχωρίζει – νομίζω έχει κάνει πραγματικά τον ρόλο κτήμα του – και είναι απλά συγκλονιστικός !!!
Την υπόθεση ξεχάσαμε παιδιά, μιλήστε κανείς…
Κοπεγχάγη 1880. Ένας νεαρός – φύσει επαναστάτης και φιλόδοξος – μεγαλωμένος στην ύπαιθρο σε μια αυστηρά θεοσεβούμενη οικογένεια αποφασίζει να πάει στην πρωτεύουσα να σπουδάσει, αψηφώντας τα δεσμά της θεοκρατικής ανατροφής του (κατάγεται από σημαντική οικογένεια ιερωμένων) και θέτοντας το επιστημονικό του ταλέντο και όραμα στην υπηρεσία της κοινωνίας και της χώρας του. Για την εκπλήρωση του μεγαλόπνοου σχεδίου του θα ζητήσει τη συνδρομή μιας βαθύπλουτης οικογένειας εβραϊκής καταγωγής, με σαγηνευτικά του όπλα, το μυαλό και την γοητεία του. Για να καταφέρει, όμως, να πραγματοποιήσει το όνειρό του θα πρέπει πρώτα να έρθει αντιμέτωπος με τους προσωπικούς του δαίμονες…
Δεν ξέρω πόσοι από σας έχει τύχει να παρακολουθήσουν κάποια θεατρική παράσταση του Ερρίκου Ίψεν…εγώ έχω παρακολουθήσει 2-3 (όχι δεν είμαι δα κ κανάς κουλτουριάρης – η αλήθεια είναι ότι είχα κερδίσει δωρεάν προσκλήσεις μέσω internet κ είπα να αδράξω την ευκαιρία
) και έχω να πω, με περίσσια αυτοπεποίθηση, ότι η ταινία αυτή με τα θέματα που θίγει μου θύμισε ακριβώς τις παραστάσεις εκείνες ΙΙΙ (έτσι για την ιστορία είχα δει τους Βρυκόλακες, τον Εχθρό του λαού και την Κυρά της θάλασσας…αν θυμάμαι καλά)Κ πράγματι (όπως διάβασα αργότερα) η ταινία αυτή βασίζεται στο βιβλίο Lykke-Per (το Lykke στα δανέζικα έχει διπλή ερμηνεία, σημαίνει κ τυχερός κ ευτυχισμένος και είναι εμφανής η προσπάθεια του συγγραφέα να διαχωρίσει τις έννοιες αυτές…το να είναι κανείς τυχερός και επιτυχημένος δλδ, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι έχει βρει κ την πραγματική ευτυχία) του Δανού συγγραφέα Henrik Pontoppidan, βραβευμένου με Νόμπελ Λογοτεχνίας παρακαλώ, ενός συγγραφέα δλδ αντίστοιχου βεληνεκούς με τον σχεδόν σύγχρονό του Ίψεν από τη γειτονική Σουηδία…
Κάποια από αυτά τα θέματα, λοιπόν, που φιγουράρουν μόνιμα στα έργα αυτών των κλασσικών είναι : Επιστήμη vs Θρησκεία / θρησκευτική καταπίεση / εμμονή με την επαγγελματική καταξίωση, Αστική ζωή vs Ζωή στην ύπαιθρο / τέλμα σύγχρονου ανθρώπου/ υπαρξιακό κενό, Γάμος από έρωτα vs Γάμος από συμφέρον / οικογένεια /ενδοοικογενειακά μυστικά, Νιάτα vs Γηρατειά / χάσμα γενεών / προκαταλήψεις / εκπαιδευτικό σύστημα…πολιτική διαφθορά, κοινωνική ιεραρχία / κατεστημένο / θέση της γυναίκας / γυναικεία χειραφέτηση…