Κάθομαι ώρες - ώρες και σκέφτομαι το εξής: Τα παιδιά μας, μαθαίνουν κατά παράδοση, τη γραφή από τα πρώτα κιόλας σχολικά τους χρόνια. Κι όταν λέμε γραφή, εννοούμε μολυβάκι και λευκό χαρτί, ήτοι παραδοσιακά πράγματα. Κι έτσι πρέπει, δηλαδή. (Εδώ μιλάμε, ότι υπάρχει η απόλυτη ανορθογραφία αλλά αυτό αποτελεί άλλο θέμα, θα μας απασχολήσει άλλη στιγμή...).
Όμως, ορμώμενος από μένα, σκέφτομαι κάθε πότε γράφω με μολύβι ή στιλό. Λοιπόν: Όταν κάνω λίστα με τα ψώνια του super market. Ωραία. Άλλοτε; Πού και πού, 2 φορές το χρόνο, αν συμπληρώσεις κάποια αίτηση
σε δημόσια υπηρεσία. Άλλοτε; Άντε και κανείς που κρατά καθημερινώς ημερολόγιο, να γράφει επιπλέον, 4-5 αράδες το βράδυ. Μέχρις εκεί. Γράφει μήπως κάποιος από εσάς πιότερο με μολυβάκι; Να μας το πει ...
Όλα τα υπόλοιπα 'γραπτά' είναι στην οθόνη του laptop, tablet, pc, smartphone, ήτοι, με πληκτρολόγιο. Είναι αληθινά ΤΡΑΓΙΚΟ ... Και να φανταστείς ότι είμαι φανερά υπέρ της τεχνολογίας.
Αλλά να σου πω κάτι; Όσο κι αν ξεχεριαζόμαστε με τα πλήκτρα, το αιώνιο μολύβι - χαρτί, θα έχει πάντοτε τη δική του ΑΞΙΑ, τη δική του ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΑ ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου