Ευτυχώς που υπάρχει η ΠΑΕ Ολυμπιακός και μας διασκεδάζει με τοποθετήσεις όπως αυτή: «Που χάθηκε σήμερα ο Υφυπουργός Αθλητισμού, που δίνει συνεντεύξεις περί ανέμων και υδάτων, την ώρα που ο υπόκοσμος αλλοιώνει αποτελέσματα και τελειώνει το ποδόσφαιρο;». Πάμε άλλη μία: Η ΠΑΕ Ολυμπιακός ζητά από την Πολιτεία να σταματήσει τον υπόκοσμο ο οποίος αλλοιώνει αποτελέσματα και τελειώνει το ποδόσφαιρο. I rest my case που λέμε και στα Ανώγεια…
Η συστηματική και αντιαισθητική (πρωτίστως για τους ίδιους τους Ολυμπιακούς) κλάψα των «Ερυθρολεύκων» εντούτοις, δεν αλλάζει το ίδιο το γεγονός: Στο ματς ΑΕΚ – ΠΑΣ Γιάννενα, ο διαιτητής αρνήθηκε καθαρό πέναλτι στους φιλοξενουμένους.
Όπως ήταν γεγονός ότι στο ματς με τη Λαμία, η ΑΕΚ κέρδισε με ανύπαρκτο πέναλτι.
Αντίστοιχα γεγονότα: Το ανύπαρκτο πέναλτι του ΠΑΟΚ με τον Ατρόμητο και το γκολ του Πλατανιά που κακώς ακυρώθηκε ως οφσάιντ, στο παιχνίδι με τον «Δικέφαλο» στα Χανιά.
Το ανύπαρκτο πέναλτι, υπέρ του Ολυμπιακού στον αγώνα με τον Αστέρα Τρίπολης στο «Καραϊσκάκης». Το ανύπαρκτο πέναλτι, πάλι υπέρ των Πειραιωτών, στη Νέα Σμύρνη και το καθαρό υπέρ του Πανιωνίου που δεν δόθηκε στις καθυστερήσεις.
Μπορώ να παραθέσω και τα παιχνίδια όπου οι τρεις αδικήθηκαν. Δεν έχει νόημα. Το ρεζούμε είναι πάνω – κάτω το ίδιο: Η φετινή διαιτησία με τα πολλά λάθη της ΔΕΝ καθορίζει ποιος θα πάρει το πρωτάθλημα. Κυρίως, δεν δείχνει να έχει τέτοια πρόθεση. Μέχρι στιγμής τουλάχιστον.
Άρα, οι ανακοινώσεις του Ολυμπιακού έχουν δυο στόχους: Τη δημιουργία άλλοθι σε περίπτωση αποτυχίας (κι ας ισχυρίζεται ο συντάκτης τους το αντίθετο) και την άσκηση πίεσης στους διαιτητές για τη συνέχεια της σεζόν. Και επιβεβαιώνουν ότι, την ώρα που οι άλλοι δυο εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν σπασμωδικά την διαιτητική εύνοια, όταν τους προκύπτει, η αδίστακτη και κυνική μηχανή προπαγάνδας των «Ερυθρολεύκων» δεν έχει πρόβλημα να φτάσει ακόμα και στην αυτογελοιοποίηση για να πετύχει το στόχο της. Παρότι πρόκειται για ένα απλοϊκό και προφανές κόλπο, δεν αποκλείεται τελικά και να πιάσει!
Ο Ολυμπιακός, βλέπετε, δεν έχει την παραμικρή τύψη για τον ρόλο που διαδραμάτισε στο ελληνικό ποδόσφαιρο επί σχεδόν δυο δεκαετίες. Ενώ οι δυο ομάδες που πάλεψαν περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη για την εξυγίανση, υπό τον φόβο της ταμπέλας του «νέου χαλίφη», αντιδρούν ενοχικά σε κάθε σφύριγμα υπέρ τους. Προσπαθούν να το υποβαθμίσουν, να το δικαιολογήσουν, να αποτινάξουν από πάνω τους τη ρετσινιά του «ευνοημένου». Και καταλήγουν, έτσι, να θυμίζουν τις πρακτικές που κοροϊδεύαν. Και παράλληλα, να αλληλοκαρφώνονται. Δείτε πόσες αιχμές υπάρχουν σε άρθρα και σχόλια ΠΑΟΚτσήδων και ΑΕΚτσήδων του ενός για τον άλλο και θα καταλάβατε για ποιο λόγο ο Καραπαπάς χαμογελά σε μια γωνιά ευχαριστημένος.
Τα πράγματα είναι τελικά πολύ πιο απλά από όσο τα κάνουμε: Ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ έδωσαν μάχη για να διώξουν την εγκληματική οργάνωση από το ελληνικό ποδόσφαιρο και οφείλουν να δώσουν μάχη για να διώξουν και την καχυποψία. Πώς; Με ειλικρίνεια και σοβαρότητα. Αν οι «Δικέφαλοι», ως οργανισμοί (διοικούντες, προπονητές, παίκτες, δημοσιογράφοι), όταν ευνοηθούν, το παραδεχτούν οι ίδιοι πρώτοι από όλους, θα έχουν μονάχα οφέλη. Κατ΄ αρχήν θα αναδείξουν το –πολυφορεμένο – ηθικό τους πλεονέκτημα απέναντι σε εκείνους που επί είκοσι χρόνια δεν παραδέχτηκαν ποτέ ούτε μισό σφύριγμα υπέρ τους ενώ γινόταν όργια. Όχι, θα πουν. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι.
Και ταυτόχρονα θα ενσταλάξουν αυτοπεποίθηση σε όλους μέσα και γύρω από τον αγωνιστικό τμήμα των ομάδων τους, την ώρα που ο Ολυμπιακός με την γκρίνια του, ενσταλάζει στα δικά του αποδυτήρια φόβο, αμφιβολία και έτοιμες δικαιολογίες.
Θέλει άντερα και γενναιότητα η αλήθεια στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Αλλά αν δεν φοβάσαι να αναμετρηθείς μαζί της, τότε δεν φοβάσαι τίποτα και κανέναν. Τόσο ο ΠΑΟΚ όσο και η ΑΕΚ δεν έχουν τίποτα να κρύψουν, τίποτα να φοβηθούν. Παρά μονάχα την αμηχανία με την οποία εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν την μεταβατική διαδικασία από παραδοσιακές ομάδες διαμαρτυρίας σε κυρίαρχους πόλους ελληνικού ποδοσφαίρου.
Την αμηχανία (ή την αιδώ) που δεν δείχνει Ολυμπιακός κατά τη δική του μετάβαση από παραδοσιακό κυρίαρχο πόλο, σε ομάδα διαμαρτυρίας.
Η συστηματική και αντιαισθητική (πρωτίστως για τους ίδιους τους Ολυμπιακούς) κλάψα των «Ερυθρολεύκων» εντούτοις, δεν αλλάζει το ίδιο το γεγονός: Στο ματς ΑΕΚ – ΠΑΣ Γιάννενα, ο διαιτητής αρνήθηκε καθαρό πέναλτι στους φιλοξενουμένους.
Όπως ήταν γεγονός ότι στο ματς με τη Λαμία, η ΑΕΚ κέρδισε με ανύπαρκτο πέναλτι.
Αντίστοιχα γεγονότα: Το ανύπαρκτο πέναλτι του ΠΑΟΚ με τον Ατρόμητο και το γκολ του Πλατανιά που κακώς ακυρώθηκε ως οφσάιντ, στο παιχνίδι με τον «Δικέφαλο» στα Χανιά.
Το ανύπαρκτο πέναλτι, υπέρ του Ολυμπιακού στον αγώνα με τον Αστέρα Τρίπολης στο «Καραϊσκάκης». Το ανύπαρκτο πέναλτι, πάλι υπέρ των Πειραιωτών, στη Νέα Σμύρνη και το καθαρό υπέρ του Πανιωνίου που δεν δόθηκε στις καθυστερήσεις.
Μπορώ να παραθέσω και τα παιχνίδια όπου οι τρεις αδικήθηκαν. Δεν έχει νόημα. Το ρεζούμε είναι πάνω – κάτω το ίδιο: Η φετινή διαιτησία με τα πολλά λάθη της ΔΕΝ καθορίζει ποιος θα πάρει το πρωτάθλημα. Κυρίως, δεν δείχνει να έχει τέτοια πρόθεση. Μέχρι στιγμής τουλάχιστον.
Άρα, οι ανακοινώσεις του Ολυμπιακού έχουν δυο στόχους: Τη δημιουργία άλλοθι σε περίπτωση αποτυχίας (κι ας ισχυρίζεται ο συντάκτης τους το αντίθετο) και την άσκηση πίεσης στους διαιτητές για τη συνέχεια της σεζόν. Και επιβεβαιώνουν ότι, την ώρα που οι άλλοι δυο εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν σπασμωδικά την διαιτητική εύνοια, όταν τους προκύπτει, η αδίστακτη και κυνική μηχανή προπαγάνδας των «Ερυθρολεύκων» δεν έχει πρόβλημα να φτάσει ακόμα και στην αυτογελοιοποίηση για να πετύχει το στόχο της. Παρότι πρόκειται για ένα απλοϊκό και προφανές κόλπο, δεν αποκλείεται τελικά και να πιάσει!
Ο Ολυμπιακός, βλέπετε, δεν έχει την παραμικρή τύψη για τον ρόλο που διαδραμάτισε στο ελληνικό ποδόσφαιρο επί σχεδόν δυο δεκαετίες. Ενώ οι δυο ομάδες που πάλεψαν περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη για την εξυγίανση, υπό τον φόβο της ταμπέλας του «νέου χαλίφη», αντιδρούν ενοχικά σε κάθε σφύριγμα υπέρ τους. Προσπαθούν να το υποβαθμίσουν, να το δικαιολογήσουν, να αποτινάξουν από πάνω τους τη ρετσινιά του «ευνοημένου». Και καταλήγουν, έτσι, να θυμίζουν τις πρακτικές που κοροϊδεύαν. Και παράλληλα, να αλληλοκαρφώνονται. Δείτε πόσες αιχμές υπάρχουν σε άρθρα και σχόλια ΠΑΟΚτσήδων και ΑΕΚτσήδων του ενός για τον άλλο και θα καταλάβατε για ποιο λόγο ο Καραπαπάς χαμογελά σε μια γωνιά ευχαριστημένος.
Τα πράγματα είναι τελικά πολύ πιο απλά από όσο τα κάνουμε: Ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ έδωσαν μάχη για να διώξουν την εγκληματική οργάνωση από το ελληνικό ποδόσφαιρο και οφείλουν να δώσουν μάχη για να διώξουν και την καχυποψία. Πώς; Με ειλικρίνεια και σοβαρότητα. Αν οι «Δικέφαλοι», ως οργανισμοί (διοικούντες, προπονητές, παίκτες, δημοσιογράφοι), όταν ευνοηθούν, το παραδεχτούν οι ίδιοι πρώτοι από όλους, θα έχουν μονάχα οφέλη. Κατ΄ αρχήν θα αναδείξουν το –πολυφορεμένο – ηθικό τους πλεονέκτημα απέναντι σε εκείνους που επί είκοσι χρόνια δεν παραδέχτηκαν ποτέ ούτε μισό σφύριγμα υπέρ τους ενώ γινόταν όργια. Όχι, θα πουν. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι.
Και ταυτόχρονα θα ενσταλάξουν αυτοπεποίθηση σε όλους μέσα και γύρω από τον αγωνιστικό τμήμα των ομάδων τους, την ώρα που ο Ολυμπιακός με την γκρίνια του, ενσταλάζει στα δικά του αποδυτήρια φόβο, αμφιβολία και έτοιμες δικαιολογίες.
Θέλει άντερα και γενναιότητα η αλήθεια στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Αλλά αν δεν φοβάσαι να αναμετρηθείς μαζί της, τότε δεν φοβάσαι τίποτα και κανέναν. Τόσο ο ΠΑΟΚ όσο και η ΑΕΚ δεν έχουν τίποτα να κρύψουν, τίποτα να φοβηθούν. Παρά μονάχα την αμηχανία με την οποία εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν την μεταβατική διαδικασία από παραδοσιακές ομάδες διαμαρτυρίας σε κυρίαρχους πόλους ελληνικού ποδοσφαίρου.
Την αμηχανία (ή την αιδώ) που δεν δείχνει Ολυμπιακός κατά τη δική του μετάβαση από παραδοσιακό κυρίαρχο πόλο, σε ομάδα διαμαρτυρίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου