Πού έχει τις ρίζες του το χριστιανικό Πάσχα;

Το χριστιανικό Πάσχα πιστεύεται ότι έχει τις ρίζες του στο Εβραϊκό Πεσάχ. Το Πεσάχ ήταν η πρώτη από τις τρεις ετήσιες μεγάλες εορτές των Ισραηλινών, η οποία γιορταζόταν
από 14 έως 21 του μήνα Νισάν, στις αρχές της Άνοιξης. 

«Η λέξη Πάσχα προέρχεται από την εβραϊκή Πεσάχ που σημαίνει πέρασμα» λέει στην ελληνική υπηρεσία του BBC o αρχιεπίσκοπος Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας Γρηγόριος. 

«Η λέξη Πάσχα είναι εβραϊκή, ελληνοποιημένη εβραϊκή και σημαίνει ‘διάβαση’. Οι μεν Εβραίοι εορτάζουν τη διάβασή τους από την Ερυθρά θάλασσα και την απελευθέρωση τους από τη Φαραωνίτιδα δουλεία. Οι δε Χριστιανοί γιορτάζουν το Πάσχα, την ανάσταση του Χριστού, την απελευθέρωσή τους από την αμαρτία και το θάνατο». 

«Άλλωστε ο Χριστός κατά σάρκα ήταν Ιουδαίος. Η Παναγία κατά σάρκα ήταν Ιουδαία», κατέληξε ο αρχιεπίσκοπος Γρηγόριος. 

H εκκλησία πιστεύει ότι το Πάσχα το Χριστιανικό με το Πάσχα το εβραϊκό, αν και ουσιαστικά αποτελούν δύο διαφορετικές γιορτές, συνδέονται με κάποια κοινά νοήματα. 

Μάλιστα ο καθηγητής εκκλησιαστικού δικαίου στο πανεπιστήμιο του Βατικανού, Δημήτριος Σαλάχας, πιστεύει ότι το εβραϊκό Πάσχα θα μπορούσε να αποτελέσει βοήθημα για την αμοιβαία κατανόηση των δύο θρησκειών. 

«Ο Χριστός δεν κατήργησε ούτε υποτίμησε το εβραϊκό Πάσχα. Το γιόρτασε με τους μαθητές Του στα Ιεροσόλυμα πριν το πάθος του και το ολοκλήρωσε δίνοντάς του το νέο πλήρες νόημά του. Το νέο Πάσχα είναι η ολοκλήρωση του απολυτρωτικού έργου και το πέρασμα του Ιησού προς τον ουράνιο Πατέρα Του. Το εβραϊκό Πάσχα είναι ρίζα και σημείο αναφοράς για το χριστιανικό Πάσχα». 

Οι Χριστιανοί πήραν το Πάσχα από τους Εβραίους, και του έδωσαν καινούργιο περιεχόμενο, νέο νόημα. 

Mε το Πάσχα, ο Χριστιανισμός γιορτάζει το πέρασμα του Θεανθρώπου από τη γήινη ζωή, το μαρτυρικό θάνατο και την ένδοξη Ανάσταση Του. 

Το εβραϊκό Πάσχα γιορτάζεται περίπου την ίδια εποχή με το Χριστιανικό. 

Εκείνες τις ημέρες στο σπίτια των εβραίων δεν υπάρχει ίχνος ψωμιού παρά μόνο ένα είδος παξιμαδιού. Και αυτό γιατί όταν εγκατέλειψαν την Αίγυπτο δεν είχαν χρόνο να περιμένουν το ζυμάρι να φουσκώσει. Το έψηναν αζύμωτο πάνω στις καυτές πέτρες της ερήμου. 

«Πάντα στο εβραϊκό πασχαλινό τραπέζι υπάρχουν τα σύμβολα της ιστορίας του εβραϊκού Πάσχα, της εξόδου από την Αίγυπτο. Ένα από αυτά είναι το αυγό. Είναι ένα καλά βρασμένο ολόκληρο αυγό και συμβολίζει το δεύτερο ναό, τότε εκείνες τις ημέρες που υπήρχε ένας δεύτερος ναός στην Ιερουσαλήμ και που γίνονταν θυσίες» περιγράφει η Εβραία Μάργκαρετ Σέφερντ. 

Στoν χριστιανικό κόσμο με απόφαση της Α' Οικουμενικής Συνόδου, το 325 μετά Χριστόν το Πάσχα ορίστηκε να γιορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά από την πανσέληνο της εαρινής ισημερίας και μετά το εβραϊκό Πάσχα, για να τηρείται η σειρά των γεγονότων. 

«Όπως ξέρουμε από το Ευαγγέλιο η ανάσταση του Χριστού έγινε τη δεύτερη μέρα από το Εβραϊκό Πάσχα.», λέει ο αρχιμανδρίτης Βενέδικτος Ιωάννου. 

«Το εβραϊκό Πάσχα ήταν ημέρα Σάββατο – πάντοτε Σάββατο είναι – και ο Χριστός αναστήθηκε την Κυριακή. Σύμφωνα με την Οικουμενική Σύνοδο το Πάσχα πρέπει να γιορτάζεται πάντα την πρώτη Κυριακή μετά την εαρινή Ισημερία και πάντοτε μετά το Εβραϊκό Πάσχα».