Κυριακή 27 Μαΐου 2018

Δυο αράδες για τον Τελικό του Champions League

Στον χτεσινό τελικό, αν και το πρώτο δεκάλεπτο μας δημιούργησε προσδοκίες, το α' ημιχρόνιο μας ξενέρωσε.
Στο β' αποζημιωθήκαμε: 4 τέρματα, 2 δοκάρια, ευκαιρίες.
Όλοι ξέρουν ότι παρότι United, έχω απεριόριστο σεβασμό στην Liverpool. Δεν είναι μεγαλύτερο brand name απ' την United, αλλά την σέβομαι.
Όμως, όλη τη χρονιά έλεγα ότι δεν είναι δυνατόν αυτή η ομάδα ή καλύτερα αυτό το έμψυχο υλικό
να πήγε τελικό. Ο.Κ, μπροστά μια τριάδα που μπορεί να σμπαραλιάσει τον αντίπαλο μα από 'κει και πέρα; Μετριότατοι παίκτες τύπου Μίλνερ, Λόβρεν, Ρόμπερτσον. Αυτό το υλικό, που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα έπρεπε να φτάσει ως τους 16, βία στους 8, έφτασε τελικό. Έκανε δηλαδή συνεχείς υπερβάσεις. Θα ήταν δηλαδή λίγο δύσκολο να κάνει άλλη μία απέναντι στη Ρεάλ. Που δεν ήταν και χτες κάτι σπουδαίο ή τρομακτικό, αλλά ... πώς να το κάνουμε, υπάρχει διαφορά στην ποιότητα των παικτών. Όχι χαώδης, αλλά διαφορά. Τέτοια που και με σβηστές μηχανές, κόντεψε να βάλει τέσσερα τέρματα (ας όψεται ο τελειωμένος που μπούκαρε...).
Όσο για τα ζαβά που βγαίνουν από χτες τα μεσάνυχτα και κάνουνε ένα ανελέητο bullying στον Κάριους, τα δικαιολογώ. Τον έβλεπαν πρώτη φορά. Εμείς που τον βλέπουμε κάθε Σάββατο, ξέραμε ότι είναι ένας κίπερ που δεν αξίζει να φορά τούτη τη βαριά φανέλα. Απλά χτες τον είδαν κι αυτοί που δεν τον γνώριζαν. Αλλά όχι, τέτοια μαζική βία και κανιβαλισμός είναι ανηθικότητα. Και δε φταίει αυτός. Φταίει η διοίκηση που τόσα χρόνια αλλού κι αλλού τα σκορπά αλλά τσιγκουνεύεται να τα σπρώξει για τερματοφύλακα...
Μπράβο στη Ρεάλ που δε χορταίνει με τίποτα και που οι παίκτες της δεν ... αδειάζουν ψυχολογικά (......).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου