Σαράντα τρία χρόνια πριν, τέτοιες ημέρες, οι εφημερίδες ήδη φιλοξενούσαν πληροφορίες για την
πρόθεση του Κωνσταντίνου Καραμανλή να ιδρύσει νέο κόμμα και να μην συνεχίσει με την ΕΡΕ
θέλοντας να σηματοδοτήσει μετά την κατάρρευση της χούντας και την αποκατάσταση ης Δημοκρατίας, μια νέα περίοδο και για την πολιτική ζωή του τόπου γενικότερα και ειδικότερα για την παράταξή του. Τελικά στις 28 Σεπτεμβρίου δημοσιεύεται η ιδρυτική διακήρυξη της «Νέας Δημοκρατίας» που φέρει μόνο την υπογραφή του. Ωστόσο ως ημερομηνία ίδρυσης καθιερώθηκε η 4η Οκτωβρίου οπότε και κατατέθηκε η σχετική αίτηση στο Πρωτοδικείο. «Η Νέα Δημοκρατία στηρίζεται στη διαπίστωση -πικρά βιωμένη από τους παλαιότερους και έντονα αισθητή από τους νεώτερους- ότι μια καινούργια πολιτική ζωή είναι αναγκαία για την επιβίωση, την πρόοδο και την ευτυχία της Ελλάδος. […] Νέα Δημοκρατία είναι η πολιτική παράταξις που αγνοεί τις διενέξεις και τους διχασμούς του παρελθόντος -που τόσα δεινά επεσώρευσαν στον τόπο μας- και προσανατολίζεται στα ευρύτερα δυνατά σχήματα εθνικής ενότητος», αναφέρει μεταξύ άλλων η ιδρυτική διακήρυξη. Αναφορές ικανές για να απαντήσουν γιατί ο Καραμανλής επέλεξε να ιδρύσει νέο κόμμα και να του δώσει το όνομα «Νέα Δημοκρατία». Το «Νέα» για να συμβολίσει αυτήν την νέα μεταπολιτευτική περίοδο και το «Δημοκρατία» το πρωτεύον διακύβευμα: Την εδραίωσή της. «Την ίδρυση της Νέας Δημοκρατίας επέβαλε εθνική ανάγκη. Νέες ιδέες, νέα προβλήματα, νέες ανάγκες έχουν ανακύψει τόσο στην Ελλάδα, όσο και διεθνώς κατά τη δεκαετία που μας χωρίς από τις τελευταίες εκλογές. Τα παλαιά πολιτικά σχήματα είχαν χάσει την επαφή τους με το λαό εις τρόπον ώστε να είναι αισθητό το κενό που άνοιξε στην πολιτική μας ζωή. Και το κενό αυτό έπρεπε να πληρωθή, για ν’ αποτραπή ο κίνδυνος του χάους. Επίστευα, άλλωστε, ανέκαθεν –και η πίστη μου αυτή ενισχύθηκε κατά την διάρκεια της τυραννίας- ότι την ανάγκη να εκσυγχρονισθή η δημόσια μας ζωή τόσο από απόψεως ιδεών, όσο και από απόψεως θεσμών και προσώπων», θα εξηγήσει αργότερα. Νέες συνθήκες και ανάγκες αλλά και νέος Καραμανλής μετά τα 11 χρόνια στο Παρίσι. Ενδεικτική των προθέσεων του Καραμανλή που τον οδήγησαν στην επιλογή του είναι η ίδια η φράση του, όπως την μεταφέρει ο Φαίδων Γιαγκόζης στο βιβλίο του «Νίκος Ζαρντινίδης, ο άρχοντας της οδού Χαιρωνείας»: «Οι φίλοι μας ακόμη δεν κατάλαβαν την διαφορά ανάμεσα στην ΕΡΕ και τη Νέα Δημοκρατία», θα σχολιάσει μια παρέμβαση φίλης της ΝΔ που του ζητούσε να παρέμβει ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας στις αποφάσεις του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου. Σε ότι αφορά το πώς προέκυψε το «Νέα Δημοκρατία», πολλές είναι οι ερμηνείες και οι εκτιμήσεις. Ο Άγγελος Μπρατάκος στο βιβλίο «Η ιστορία της ΝΔ» γράφει: «Το νέο κόμμα ονομάστηκε Νέα Δημοκρατία. Γιατί ο ιδρυτής του ήθελε αφενός να εκφράσει συμβολικά και ουσιαστικά την προτεραιότητα που απέδιδε στη λειτουργία μιας πραγματικά νέας δημοκρατίας, απαλλαγμένης απ’ όλες τις κακοδαιμονίες και τις αδυναμίες του παρελθόντος, και αφετέρου να σηματοδοτήσει την έλευση μιας νέας περιόδου για τη χώρα». «Νέα Δημοκρατία» έλεγαν όμως και ελληνική εφημερίδα του Λονδίνου που κυκλοφόρησε την περίοδο της δικτατορίας και στην οποία είχε γράψει ο στενός συνεργάτης του Καραμανλή, Τάκης Λαμπρίας το γνωστό του άρθρο «Η Λύση Καραμανλή». «Το θέμα Καραμανλή δεν είναι ούτε προσωπικό, ούτε συμπτωματικό, ούτε κομματικό, ούτε εποχικό. Είναι, κατά τη γνώμη μου, κεντρικό πρόβλημα για την επάνοδο της δημοκρατίας στην Ελλάδα. Και προπαντός για τη μακροημέρευση και την ανάπτυξή της», έγραφε εισαγωγικά ο Λαμπρίας σε αυτό το άρθρο. Στο βιβλίο του «Καραμανλής, ο φίλος» αναφέρθηκε σε αυτό: «Μέσα σε αυτό το νοσηρό κλίμα, που με έκανε να δυσφορώ, δημοσίευσα στα τέλη Νοεμβρίου 1972 ένα επώνυμο άρθρο, με τίτλο «Η Λύση Καραμανλή», στην εβδομαδιαία εφημερίδα που εξέδιδε ο πρώην δήμαρχος της Αθήνας Γεώργιος Πλυτάς (και μετά τη μεταπολίτευση υπουργός Πολιτισμού). Για την «ανθελληνική δράση» του, η Χούντα του είχε αφαιρέσει την ιθαγένεια. Κατά σύμπτωση, η εφημερίδα του, στην οποία συνεργάζονταν όσοι ήθελαν χωρίς κομματικά κριτήρια –π.χ. ο στενά συνδεόμενος με τον Ανδρέα Παπανδρέου συνάδελφος Γιάννης Κάτρης-, ονομαζόταν Νέα Δημοκρατία». Ο Γιάννης Βαρβιτσιώτης στο βιβλίο του «Όπως τα έζησα» σημειώνει πως ο Λαμπρίας εμπνευσμένος από τον τίτλο της εφημερίδας τον πρότεινε στον Καραμανλή ως όνομα για το νέο κόμμα: «Σε μια συνάντηση που είχαμε αρκετά χρόνια αργότερα, ο Καραμανλής μου είπε ότι ήθελε να τονίσει το στοιχείο του «νέου» στο κόμμα του. Και αυτό έπαιξε βαρύνοντα ρόλο και στην ονομασία που επέλεξε: «Νέα Δημοκρατία». Διαφορετική εξήγηση δίνει ο Μανώλης Κοττάκης στο βιβλίο του «Καραμανλής off the record»: «όπως θα μου αποκάλυπτε ο γραμματέας της ΝΔ Λευτέρης Ζαγορίτης, η Νέα Δημοκρατία πήρε το όνομά της όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής διάβασε στα χρόνια της εξορίας του στο Παρίσι ένα βιβλίο του Μάο, με το ίδιο όνομα: Νέα Δημοκρατία». Όπως συμπληρώνει «στην πραγματικότητα ο όρος «Νέα Δημοκρατία» επικράτησε στο λεξιλόγιο της Κομμουνιστικής Διεθνούς αμέσως μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο». Επίσης, το «Νέα Δημοκρατία» ήταν και από τις βασικότερες αναφορές του 9ου συνεδρίου του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος που πραγματοποιήθηκε στο Αν. Βερολίνο τον Δεκέμβριο του 1973. Το κείμενο δημοσιεύθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 2016 στην “Μακεδονία” και στηρίζεται στο υπό έκδοση βιβλίο μου “Τρία εκατομμύρια λέξεις για τη ΝΔ. Με τη ματιά ενός ρεπόρτερ”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου