Την άσχημη είδηση την πρόλαβε ο συνμπλόγκερ μου... Αρίθα, ήσουνα φωνάρα. Μάλλον ΕΙΣΑΙ φωνάρα. Γι' αυτό ΖΗΛΕΥΩ τους μουσικούς: Διότι κι όταν πεθάνουν σωματικά, το έργο που αφήνουν πίσω είναι ΑΠΕΘΑΝΤΟ.
Αρίθα, ποτέ δεν άκουσα το είδος μουσικής που τραγουδούσες με ζέση. Δεν ήταν του γούστου μου. Αλλά ο σεβασμός, σεβασμός... Και το παρακάτω ντουέτο, το έχω ακούσει εκατοντάδες φορές. Κομματάρα. Κι η πλάκα είναι ότι πρόσφατα χάσαμε και τον παρτενέρ σου στο εν λόγω ντουέτο... Να είσαι καλά Αρίθα. Γιατί ΚΑΙ εσύ, έκανες σπουδαιότερη τη ΜΟΥΣΙΚΗ. Γενικώς...
Είσαι τεράστιος... Ο Άνθρωπος που ξέρει από μουσική τα είπε όλα " Αρίθα, ποτέ δεν άκουσα το είδος μουσικής που τραγουδούσες με ζέση. Δεν ήταν του γούστου μου. Αλλά ο σεβασμός, σεβασμός..."
ΑπάντησηΔιαγραφή